تحليل تغييرات قائم آلودگي هوا در مسير آزادي- تهران پارس با شبيه سازي خردمقياس اقليمي

خيابان هاي آزادي، انقلاب و دماوند با گذر از مناطق با هسته هاي جمعيتي و فعاليتي و گره هاي ترافيكي زياد از شرايط آلودگي هواي شديدي برخورداراند. در پژوهش حاضر اثر عناصر اقليمي و كالبدي شهر بر الگوي تغييرات قائم آلودگي هوا واكاوي شد. بنابراين جهت گيري و عرض معابر، تراكم ساختماني و نوع كاربري و همچنين شدت و جهت باد، دما و رطوبت هوا مورد پژوهش قرار گرفت. روش گردآوري داده ها و اطلاعات بر پايه تركيبي از روش هاي كتابخانه اي و پيمايشي و تحليل داده ها با روش هاي آماري و مدل سازي عددي انجام شد. با بهره گيري از فيلم هاي مركز كنترل ترافيك شهري در تقاطع هاي مسير و برآورد تعداد خودروها، ميزان مصرف بنزين در واحد زمان و ميزان خروجي گاز آلاينده CO معادل آن ها محاسبه شد. از مدل عددي خرداقليم ENVI-met براي مدل سازي و شبيه سازي الگوي پراكنش آلودگي هوا استفاده شد. در اين مقاله سه مقطع ميدان آزادي، چهارراه وليعصر و س هراه تهران پارس انتخاب و نتايج به دست آمده از مدل سازي تحليل شد. ميزان آلاينده منواكسيد كربن در دو نمونه روز سرد و گرم سال نشا ندهنده تمركز بيشينه اين آلاينده در محدوده هاي به هم فشرده و متراكم چهارراه وليعصر و ضلع شرقي ميدان آزادي ب هويژه در ساعت هاي ابتدايي روز و همچنين فصول سرد سال است. در بعد ارتفاعي در هر سه مقطع مورد مطالعه با افزايش ارتفاع، غلظت آلاينده كاهش دارد. در نمونه پاييزه و تابستانه بيشينه ارتفاع گسترش آلودگي به ترتيب كمتر از 10 متر و بيش از 15 متر به دست آمد. سرما و افزايش چگالي هوا در نزديكي سطح زمين و نبود ساز و كارهاي صعود همرفتي در هوا عامل كاهش پراكنش قائم هوا در پاييز است.