تحليلي بر رابطه ميان امنيت تصرف و ميزان سرمايه گذاري در مسكن در سكونتگاه هاي غيررسمي، نمونه موردي: محله كشتارگاه شهر اروميه

در سال هاي اخير، غيررسمي شدن مسكن شهري و در پي آن ناامني تصرف، توجه بسياري از محققان و سازمان هاي جهاني را به خود جلب كرده است. تا آنجا كه سازمان اسكان بشر از ناامني تصرف به عنوان شاخص محروميت در سكونتگاه هاي غيررسمي ياد كرده است. محققان معتقدند كه دسترسي به امنيت زمين و سرپناه به طور گسترده موجب افزايش تمايل ساكنان اين سكونتگاه ها در سرمايه گذاري در مسكن خواهد شد. بنابراين، فقدان امنيت تصرف، تلاش براي بهبود محيط مسكوني را با مانع روبه رو مي كند و بر سرمايه گذاري در سكونتگاه ها و در نتيجه تشديد فقر و محروميت اجتماعي تأثير ميگذارد. در اين تحقيق رابطه امنيت تصرف با ميزان سرمايه گذاري در مسكن در محله كشتارگاه، بزرگترين مركز اسكان غيررسمي اروميه، بررسي شده است. در پي سنجش اين رابطه، 13 شاخص تبيي نكننده امنيت تصرف، توسط تحليل عاملي در سه عامل امنيت تصرف عرفي، قانوني و ادراكي جاي گرفته اند. براي بررسي ميزان سرمايه گذاري در مسكن نيز از دو شاخص: نوع اسكلت ساختمان و نوع پوشش سقف و چهار شاخص اداركي كه بيانگر ميزان تمايل ساكنان براي سرمايه گذاري در مسكن است، استفاده شده كه عبارتند از: ميزان تمايل براي افزايش سطح زيربنا، تمايل براي دريافت وام مسكن و تمايل براي خريد مسكن و زمين براي فرزندان در محله و تمايل براي نوسازي مسكن. روش تحقيق در اين پژوهش از نوع توصيفي و تحليلي بوده و در آن از روش پيمايش و ابزار پرسشنامه و از تكنيك هاي تحليل عاملي و رگرسيون چند متغيره، ضريب همبستگي جزئي و پيرسون براي تجزيه و تحليل داده هاي خام پرسشنامه استفاده شده است. نتايج تحقيق نشان مي دهد كه ميان امنيت تصرف و ميزان سرمايه گذاري در مسكن در محله كشتارگاه اروميه رابطه مستقيم و مثبتي وجود دارد و عوامل امنيت تصرف عرفي و ادراكي بيش از امنيت تصرف حاصل از عوامل قانوني برانگيزه سرمايه گذاري در مسكن تأثير دارند.