تبيين سازگاري زيرساخت داده‌هاي مكاني با مأموريت‌هاي پليس

زمينه و هدف: فناوري‌ اطلاعات و ارتباطات با سرعت بخشيدن به فرآيند مبادله و تحليل اطلاعات به ابزاري براي افزايش بهره‌وري، كارآيي و رشد در جوامع بشري تبديل ‌شده است و دستيابي آسان به نتايج تجميع انبوه داده‌هاي توليدشده را فراهم كرده است. در اين مطالعه هدف اصلي پژوهش بررسي سازگاري «زيرساخت داده‌هاي مكاني» با مأموريت‌هاي پليس است. روش‌شناسي: اين پژوهش كاربردي و از نوع توصيفي تحليلي است كه به‌روش پيمايشي انجام شد. جامعه آماري اين پژوهش كليه افراد عضو هيئت علمي دانشگاه علوم انتظامي امين و نخبگان صاحب نظر ستاد فرماندهي نيروي انتظامي مرتبط با فناوري بود كه درمجموع 30 نفر بودند و به‌صورت سرشماري نمونه‌گيري انجام شد. براي جمع‌آوري داده‌ها از پرسشنامه محقق‌ساخته شامل 20 پرسش با طيف ليكرت پنج گزينه‌اي استفاده شد. پايايي پرسشنامه با محاسبه ضريب آلفاي كرونباخ، 0.923 به‌دست آمد. داده‌ها به دو روش توصيفي و استنباطي مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. يافته‌ها: در اين مقاله 20 مولفه مورد بررسي قرار گرفت كه اصلي‌ترين مولفه، «بهره‌مندي پليس از زيرساخت داده‌هاي مكاني و تجميع بانك‌هاي اطلاعاتي موجود در پليس (پليس‌هاي تخصصي)» بود. نتايج آزمون تي تك نمونه‌اي حاكي از آن است كه «زيرساخت داده‌هاي مكاني با مأموريت‌هاي پليس» سازگاري دارد؛ يعني در سطح معناداري 0.05 فرضيه اول پژوهش تاييد شد. همچنين نتايج آزمون تي تك نمونه‌اي ‌در سطح معناداري 0.05 فرضيه چهارم پژوهش كه «نياز به اشتراك‌گذاري اطلاعات زيرساخت داده‌هاي مكاني با ساير سازمان‌هاي دولتي وجود دارد» را تاييد كرد. نتايج: نتايج پژوهش نشان داد كه از چهار فرضيه مطرح شده سه فرضيه «سازگاري زيرساخت داده‌هاي مكاني با مأموريت‌هاي پليس»، «نياز به طبقه‌بندي اطلاعات در پليس‌هاي تخصصي» و «نياز به اشتراك‌گذاري اطلاعات با ساير سازمان‌هاي دولتي» تاييد شد. زيرساخت داده‌هاي مكاني در مأموريت‌هاي پليس مي‌تواند با كاهش هزينه و كاهش زمان و افزايش سرعت كشف جرم، باعث ايجاد احساس امنيت و اعتماد مردم نسبت به پليس شود.