ارائه مدل مفهومي بهين هسازي متعامل شبكه جريان هاي سواره و پياده شهري؛ گامي نوين در راستاي برنامه ريزي تحقق پذير جهت بازآفريني بافت هاي تاريخي

مداخله در بافت هاي تاريخي به عنوان گونه اي خاص از بافت هاي شهري كه پتانسيل ها و محدوديت هاي خاصي را به همراه دارد، در جهت برقراري تعادل مابين حفاظت و توسعه و تحقق هدف بازآفريني به دليل پيچيدگي موضوعات حاكم، امري بس دشوار است و قطعاً بدون بهره گيري از رويكردها و ابزارهاي تدوين شده در ساير علوم، نمي توان مداخله اي كارامد را انتظار داشت. برنامه ريزي استراتژيك كه ريشه در مباني و اصول نگرش سيستمي و برنامه ريزي سيستماتيك دارد و حاصل از پيشرفت هاي علم مديريت در برخورد با مسائل و موضوعات پيچيده و غامض است، ابزارهاي كارامد و توانمندي را جهت ارتقاء كيفي فرآيند تصميم سازي و تصميم گيري پيشنهاد مي دهد. در اين راستا، تحقيق در عمليات به عنوان رويكرد متأخر برنامه ريزي استراتژيك، با به كارگيري مفاهيم نويني از جمله مدل سازي و بهينه سازي در بسياري از رشته هاي دانش از جمله شهرسازي نفوذ كرده است. در اين مقاله با شناسايي و تعيين محورهاي مستخرج از برنامه ريزي سيستماتيك و استراتژيك و در نهايت با تلفيق محورهاي مستخرج از هر دو فرآيند، دو مدل مفهومي مبتني بر تحقيق در عمليات پيشنهاد شده است كه با تمركز بر شبكه جريان هاي سواره و پياده، اهداف مختلف بازآفريني بافت را پوشش مي دهند. برقراري تعامل و ارتباط دوسويه مابين دو مدل پيشنهادي، آخرين گام از فرآيند پيشنهادي اين مقاله در جهت حصول مداخله بهينه با هدف بازآفريني بافت است كه منجر به تدوين يك مدل مفهومي جامع و يكپارچه مبتني بر تحقيق در عمليات، شده است. ساختار مدل يكپارچه پيشنهادي، در دو نمونه مطالعه موردي مورد صحت سنجي و راستي آزمايي قرار گرفته است. نمونه هاي موردي كه جزء بافت تاريخي فرهنگي شهر تهران مي باشند، نمون ههايي از پروژه هاي اجرايي بوده كه پي آمدهاي اجراي آنها با ساختار حاكم بر مدل يكپارچه پيشنهادي اين پژوهش، قياس مي گردد. اين قياس، نشان از برتري واضح مدل پيشنهادي جهت يافتن سناريوي بهينه مداخله جهت بازآفريني بافت دارد.