ارائه مدلي جهت شناسايي بهره وران كليدي در برنامه هاي شهري، نمونه موردي: ناحيه جواديه منطقه 16 شهرداري تهران

از جمله ملزومات موفقيت طرح ها و برنامه هاي شهري، مشاركت فعال بهر هوران در روند تهيه و اجراي برنامه ها است. پيش شرط مشاركت فعال و مؤثر بهر هوران در برنامه هاي شهري، شناسايي تمامي بهره وران كليدي و مؤثر بر تغيير و تحولات و توسعه شهري است. براي شناسايي بهره وران كليدي، مدل ها و روش هاي گوناگوني ارائه شده است. در اين مقاله به منظور ارائه مدلي جهت شناسايي بهره وران كليدي در برنامه هاي شهري، ابتدا مدل هاي مذكور با استفاده از منابع اسنادي و اينترنتي، مرور و بررسي شد. بر اين اساس و با توجه به نزديكي مفهومي برخي از معيارها و براي جلوگيري از همپوشاني مفهومي معيارها با يكديگر، برخي از معيارها با هم تلفيق شده و معيارهاي اساسي شناسايي بهره وران كليدي استخراج شده است. بر اساس معيارهاي استخراج شده، ارتباطات موجود در بين معيارها و ارتباطات موجود در بين بهره وران، بهره وران كليدي در ناحيه جواديه شناسايي شدند. براي شناسايي بهره وران كليدي در ناحيه جواديه، از روش تحليل شبكه اي و نرم افزار سوپرديسيژن استفاده شده است. نتايج بيانگر اين است كه معيارهاي اساسي شناسايي بهره وران كليدي عبارتند از: علايق و منافع بهره وران در پروژه، قانون و سياست (مشروعيت)، قدرت و توان تأثيرگذاري، فوريت (حساسيت زماني و حياتي بودن). همچنين شهرداري تهران، شهرداري ناحيه جواديه، دولت، شوراياري محله، فروشندگان و مغازه داران، سرماي هگذاران فرامحلي، مشاورين املاك و سازندگان محلي، بهر هوران كليدي شناسايي شده در ناحيه جواديه هستند.