الگوي معماري نگه‌داشت منابع انساني ناجا

زمينه و هدف: معماري نگه‌داشت منابع انساني تلاش مي‌كند با حفظ سلامت، بهبود رضايت و ارتقاء تمايل كاركنان به ادامه همكاري، سازمان‌ها را در استفاده از ارزشمندترين منبع خود ياري كند. پژوهش حاضر با هدف طراحي الگوي معماري نگه‌داشت منابع انساني نيروي انتظامي جمهوري اسلامي ايران انجام‌ شد. روش: اين پژوهش ازنظر هدف كاربردي بوده و با رويكرد تركيبي انجام شد. در بخش كيفي از روش تحليل مضمون و در بخش كمي از روش‌هاي ديمتل و دلفي فازي استفاده شد. جامعه آماري در بخش كيفي و كمي كاركنان نيروي انتظامي و و خبرگان سازماني و دانشگاهي بودند. نمونه آماري در بخش كيفي، به‌صورت هدفمند 22 نفر، در بخشي كمي؛ در روش ديمتل فازي 22 نفر و در روش دلفي فازي 16 نفر از از كاركنان و خبرگان سازماني و دانشگاهي به‌صورت هدفمند بودند. ابزار گردآوري داده‌ها در بخش كيفي، مصاحبه نيمه‌ساختار يافته و در بخش كمي پرسش‌نامه‌هاي ديمتل و دلفي فازي بود. از روش تحليل مضمون براي تحليل داده‌ها در بخش كيفي و از تكنيك‌هاي ديمتل و دلفي فازي براي تحليل داده‌ها در بخش كمي استفاده شد. يافته‌ها: در معماري نگه‌داشت منابع انساني، يافته‌هاي بخش كيفي پژوهش نشان داد نگه‌داشت منابع انساني از ديدگاه كاركنان نيروي انتظامي داراي سه بعد اصلي سلامت كاركنان با مؤلفه‌هاي سلامت جسم و سلامت روان، بعد رضايت كاركنان با مؤلفه‌هاي رضايت از شغل، رضايت از مديران و رضايت از سازمان و بعد تمايل كاركنان شامل مؤلفه‌هاي تعهد كاركنان، فرصت‌هاي توسعه، معيشت و تعادل بين كار و زندگي كاركنان است و يافته‌هاي بخش كمي نشان داد از ديدگاه كاركنان نيروي انتظامي، حفظ سلامت مهم‌ترين بعد و ايجاد فرصت‌ پيشرفت براي كاركنان، تأثيرگذارترين‌ مؤلفه‌ نگه‌داشت منابع انساني سازمان است. نتايج: از ديدگاه خبرگان براي معماري نگه‌داشت منابع انساني و دستيابي به شرايط مطلوب، تغيير در قوانين، خط مشي‌ها، مقررات و رويه‌هاي سازماني لازم و ضروري است.