استفاده از مدل ارزيابي اقتصادي بازا رمحور جهت حفاظت از باغات سنتي شهر قزوين با استفاده از رويكرد انتقال حق توسعه (TDR)

افزايش جمعيت و تراكم در شهرها باعث تمايل توسعه گران براي استفاده بيش از پيش از اراضي شهري و در نتيجه فشار فزاينده به فضاهاي باز و اراضي كشاورزي شده است. به دنبال راهكارهاي عملياتي و اجرايي براي حفاظت، ديدگاه هاي نوين در شهرسازي ارائه شده كه رو كيردهاي بازار محور از جمله اين ديدگاه ها در دهه 90 است كه منجر به توليد و ارائه ابزارهاي كارامدي براي استفاده از ظرفيت هاي بازار در سياست گذاري هاي شهري شده است. يكي از موفق ترين رويكرد هاي بازار محور در راستاي حفاظت از فضاهاي باز، انتقال حق توسعه است. انتقال حق توسعه در واقع به معناي حفاظت از زمين به وسيله انتقال حقوق توسعه از يك منطقه به منطقه اي ديگر است. در واقع اين رويكرد به مالكين اجازه مي دهد كه حق توسعه را از قطعه مشخصي از ملكشان جدا كرده و به فروش برسانند و خريداران ديگر مالكان هستند كه مي خواهند تراكم زمين هايشان را افزايش دهند. شهر قزوين از جمله شهرهايي است كه باغات وسيع ميوه همچون حلقه اي سبز در پيوند با گذشته، بافت قديمي شهر را در برگرفته و اين باغات سنتي در حال حاضر در معرض تخريب هستند. روش تحقيق در اين پژوهش روش تحليلي است كه با استفاده از داده هاي ميداني و بهره گيري از مدل هاي تحليل ماتريسي و روش هزينه و فايده صورت گرفته است. شاخص هاي مورد نياز برگرفته از تجارب جهاني اجراي پروژه هاي TDR انتخاب و با شرايط قزوين بومي سازي شده اند. نتايج نشان داد كه ارزش افزوده حاصل از باغات سنتي به ميزاني است كه مي توان در راستاي حفاظت از آن ها مورد استفاده قرار گيرد. تحليل سناريوها نيز نشان داد كه هر چه ميزان ارزش مازاد حق توسعه بيشتر باشد، امكان موفقيت روش انتقال حق توسعه بيشتر مي شود.