بررسي رابطه حس دلبستگي به مكان و پياده روي به منظور بهبود سطح سلامت در محله، نمونه موردي: محله مطهري شهر مشهد

پياده روي به‌عنوان مهم‌ترين بخش فعاليت بدني در بهبود سطح سلامت تأثيرگذار است. برنامه‌ريزي و طراحي درست و هدفمند مي‌تواند به اين مهم كمك نمايد. اين نوع برنامه‌ريزي و طراحي عمدتاً در سطح محله مطرح مي‌شوند. حس دلبستگي فرد به مكان زندگي به‌عنوان موضوعي مهم و مورد پذيرش اكثر متخصصين مي‌تواند بر پياده‌روي ساكنين در سطح محله تأثيرگذار باشد. بررسي اين رابطه و تحليل آن هدف اين مقاله مي‌باشد. در اين نوشتار به‌دليل سنجش ارتباط و تعامل عاطفي مثبت انسان با مكان در واقع حس دلبستگي به مكان كه يكي از مفاهيم حس مكان است، بررسي مي شود. به‌منظور كشف روابط همبستگي ميان متغيرها در اين پژوهش از شيوه پرسش‌گري استفاده شده است. لذا نمونه اي 200 نفري از ساكنين محله مطهري شهر مشهد به شيوه نمونه‌گيري تصادفي انتخاب شده مورد ارزيابي قرار گرفته‌اند. نتايج تحليل پرسش‌نامه ها نشان مي‌دهد، ميان ميزان پياده‌روي و حس دلبستگي به مكان ساكنين محله رابطه معني‌داري موجود نيست در صورتي كه ميان هدف از پياده‌روي و حس دلبستگي به مكان رابطه معني‌دار موجود است. اين موضوع به اين معني است كه هر چه فرد حس دلبستگي بيشتري نسبت به محله خود داشته باشد به ميزان بيشتري به صورت اختياري در سطح محله پياده‌روي انجام مي‌دهد. لذا حس دلبستگي به مكان عامل مهمي در طراحي يك محيط است. شناسايي شاخص‌هاي مرتبط با حس دلبستگي مكان در ارتباط با پياده‌روي به طراحان در طراحي محله كمك مي‌نمايد.