بررسي و تحليل نقش مشاركت مردم در طرح‌‌هاي عمراني مورد شناسي: پل‌دختر

مشاركت در تعريف كلي، شركت فعالانه انسان‌ها در حيات سياسي، اقتصادي، فرهنگي و به‌طور كلي تمام ابعاد زندگي جوامع انساني مي‌باشد كه در چند سال اخير به‌عنوان مهم‌‌ترين رويكرد مديريتي مطرح شده است. رويكرد مشاركتي هم به‌عنوان مبناي تصميم‌سازي و هم به‌عنوان شيوه‌‌اي براي دست‌يابي به فعاليت و همكاري مشترك در روند بهسازي زندگي فردي و جمعي، يكي از مهم‌ترين لوازم جامع مدني و برنامه‌ريزي دموكراتيك محسوب مي‌شود. هدف از پژوهش حاضر، بررسي و تحليل مشاركت شهروندان در طرح‌‌ها و پروژه‌هاي عمراني در شهر پل‌دختر مي‌‌باشد كه به‌صورت توصيفي و تحليلي و پيمايشي انجام شده است. جامعه آماري مورد مطالعه در اين پژوهش، منطقۀ پل‌دختر مي‌باشد كه به سه ناحيه (كوي شهرداري، پاسداران و بسيجيان) تقسيم شده است. به‌منظور مطالعه و سنجش متغيّرها، پرسشنامه خانوار تهيه شد و براي سنجش داده‌ها از روش آلفاي كرونباخ استفاده شد كه ميزان آن برابر با 85 درصد به‌دست آمد. حجم نمونه با استفاده از فرمول كوكران 200 خانوار شهري تعيين شد كه به‌نسبتِ جمعيت آنان، سهم هريك از نواحي مشخص شد و پرسشنامه به‌صورت تصادفي ساده سيستماتيك بين آن‌ها توزيع شد. اطلاعات مستخرج از پرسشنامه با استفاده از آزمون‌هاي مختلف، در محيط نرم‌افزاري SPPS مورد تجزيه‌و‌تحليل و سنجش قرار گرفته‌‌اند. يافته‌‌هاي به‌دست آمده از آزمون F و كروسكال واليس و تحليل‌هاي همبستگي نشان مي‌‌دهند كه بين ميزان مشاركت شهروندان با پايگاه اقتصادي و شاخص‌‌هاي اجتماعي با سطح اطمينان 99 درصد، رابطه معني‌‌داري وجود دارند و همچنين، ميزان مشاركت در محله‌هاي مختلف بر‌ مبناي شرايط و ويژگي‌‌هاي اجتماعي و فرهنگي متفاوت است. به‌عبارت ديگر، تفاوت زيادي در ميزان مشاركت شهروندان نواحي مورد مطالعه وجود دارد كه علت آن را مي‌‌توان در ميزان تعلق‌ِخاطر به مكان، ميزان ارائه خدمات از سوي مديران و مسئولان شهري و ميزان رضايت از محل زندگي جستجو كرد.