بررسي تأثير نگرش مردم محلي بر پايداري مناطق روستايي درجهتِ توسعه گردشگري روستايي مورد شناسي: منطقه قلات شيراز

رويكرد نوين گردشگري، در‌پي بهبود كيفيت زندگي ساكنان محلي، ارتقاء تجربه‌هاي گردشگران و حفظ محيط زيست مقصد است. توجه به نقش مردم محلي و سنجش سطوح مختلف پايداري، شناخت توسعه گردشگري روستايي و ترويج آن را ‌‌آسان‌تر ‌‌مي‌كند. هدف از پژوهش حاضر، بررسي تأثير نگرش مردم محلي بر پايداري عمومي مناطق روستايي درجهتِ توسعه گردشگري روستايي است. پژوهش از‌لحاظِ هدف، كاربردي و از‌نظرِ روش، توصيفي پيمايشي است. جامعه آماري پژوهش، مردم محلي و گردشگران منطقه قلات در نزديكي شهر شيراز است. بدين منظور، نمونه‌اي برابر با 385 نفر براساس جدول مورگان و با روش نمونه‎گيري تصادفي ساده براي مردم محلي و ‌‌نمونه‌گيري در دسترس براي گردشگران انتخاب شد. با بررسي ادبيات و مباني نظري، فرضيه‌ها و مدل پژوهش توسعه داده شد. داده‎ها با استفاده از پرسشنامه گرد‎آوري شد. پايايي پرسشنامه با استفاده از آلفاي كرونباخ و پايايي مركب و روايي آن با استفاده از روايي هم‌گرا و واگرا سنجش قرار گرفت. براي بررسي فرضيه‌هاي پژوهش از مدل معادلات ساختاري موسوم به «تحليل مسير» در نرم‌افزارWARP PLS استفاده شد. نتايج به‌دست آمده از اين پژوهش نشان داد، بدون در‌نظر گرفتن نگرش مردم محلي به‌عنوان تعديل‌گر، متغيّرهاي پايداري اجتماعي، پايداري اقتصادي و پايداري زيست‌‌محيطي، به‌ترتيب بيشترين تأثير را در توسعه گردشگري روستايي منطقه قلات دارند؛ ولي با تعديل‌گري نگرش مردم محلي، پايداري اقتصادي بر توسعه گردشگري تأثيري ندارد و ‌‌رابطه بين پايداري زيست‌محيطي با توسعه گردشگري روستايي را تعديل ‌‌نمي‌كند.