بررسي توزيع خدمات عمومي بر‌اساس عدالت اجتماعي (مورد شناسي: شهر سقز)

توزيع عادلانه خدمات و امكانات شهري، از مهم‌ترين موضوعات در مطالعات شهري به‌شمار ‌مي‌آيد. ازنظرِ جغرافيايي، عدالت اجتماعي شهر مترادف با توزيع فضايي عادلانه امكانات و منابع، بين مناطق مختلف شهري و دستيابي برابر شهروندان به آنهاست و از اهداف آمايش شهري به‌شمار مي‌آيد‌. عدم‌توزيع عادلانه اين امكانات و منابع، به بحران‌هاي اجتماعي و مشكلات پيچيده فضايي خواهد انجاميد. هدف اصلي اين پژوهش، بررسي چگونگي توزيع خدمات عمومي در شهر سقز با توجه به عدالت اجتماعي است. روش‌شناسي اين تحقيق مبتني‌بر رويكردهاي توصيفيتحليلي با استفاده از سه مدل ضريب مكاني(L.Q)، ضريب امتياز استاندارد شده و ويكور (VIKOR) به‌منظورِ رتبه‌بندي توزيع امكانات و خدمات در سطح محله‌هاي شهر است. براي اطمينان از صحت داده‌هاي به‌دست آمده، به تلفيق اين سه مدل با استفاده از مدل كپ‌لند پرداخته شده است. همچنين به‌منظورِ تهيه جداول و نقشه‌ها، از نرم‌افزار‌هاي ArcGIS و  Excelاستفاده شده است. نتايج به‌دست آمده از مدل استاندارد نشان مي‌دهد كه تفاوت بارزي در سطح محله‌ها وجود دارد؛ به‌طوري‌كه بيش‌از 50درصد از محله‌ها داراي ميانگين استاندارد‌شده منفي مي‌باشند. نتايج به‌دست آمده از مدل  L.Qحاكي از اين است كه توزيع خدمات بر‌اساس توزيع جمعيت صورت‌نگرفته و نتايج مدل ويكور نشان مي‌دهد كه محله يك بيشترين سطح برخورداري از امكانات و خدمات شهري را داراست؛ ازاين‌رو، به‌نظر مي‌رسد مسئولان محلي شهر سقز بايد با سياستگذاري‌هاي اصولي و منطبق‌بر عدالت اجتماعي، شكاف بين محله‌ها را كاهش دهند.