شبيه‌‌سازي شرايط ميكروكليمايي و آسايش حرارتي در معابر اصلي كلان‌شهر كرمانشاه

آسايش حرارتي در فضاي باز يكي از مسائل مهم و تأثيرگذار بر جنبه‌‌هاي مختلف زندگي به‌شمار مي‌‌رود. هدف از پژوهش حاضر كمك به درك بهتر عوامل تأثيرگذار بر آسايش حرارتي فضاي باز مانند عرض پياده‌‌روها، ابعاد تنگه‌‌هاي شهري و جهت‌‌گيري آن‌‌هاست. در اين تحقيق شهر كرمانشاه به‌عنوان منطقۀ مورد مطالعه انتخاب شده و چهار معبر اصلي آن به نام‌‌هاي مدرس، كسري، نوبهار و طاق‌بستان مورد بررسي قرار گرفته است. داده‌‌‌هاي هواشناسي موردنياز براي دورۀ زماني 59 ساله از 1951 تا 2010 از ادارۀ هواشناسي كرمانشاه دريافت شد. عناصر محيطي براي هر كدام از معابر به‌صورت ميداني برداشت شد. داده‌‌هاي موجود در نهايت وارد نرم‌‌افزار Envi-met شد. نتايج شبيه‌‌سازي‌‌‌‌هاي مدل نشان داد كه مقادير شاخص PMV تابستان و زمستان تنها در معبر شمالي جنوبي نوبهار در محدودۀ آسايش حرارتي قرار دارد و معبر كسري با تغيير جهت از شرقي غربي به شمالي جنوبي صرفاً در زمستان به ميزان 0.40 واحد PMV بهبودي نشان مي‌‌دهد. افزايش عرض معابر به ميزان 50%، موجب افزايش دما در تابستان و زمستان شد. همچنين افزايش ارتفاع ساختمان‌‌هاي اطراف معابر خيابان مدرس، كسري و طاق‌بستان موجب بهبود آسايش حرارتي تابستان و اثر معكوس در زمستان شد.