اثر عصاره‌ هاي آبي و هيدروالكلي گياه گل ‌برنجاسف (Achillea talagonica) بر اووسيست‌ هاي آيمريا ماكزيما (Emeria maxima) در شرايط آزمايشگاهي

كوكسيديوز يكي از پرهزينه‌ترين بيماري‌هاي انگلي در طيور است. گياه گل برنجاسف يكي از گياهاني است كه با توجه به خواص مختلف آن، از زمان‌هاي قديم براي درمان بيماري‌هاي انگلي به كار مي‌رفته است. هدف از انجام اين مطالعه ارزيابي اثر عصاره‌هاي آبي و هيدروالكلي اين گياه بر اووسيست‌هاي آيمريا ماكزيما در شرايط آزمايشگاهي است. اووسيست‌هاي استفاده شده در اين پژوهش با به چالش كشيدن جوجه‌هاي گوشتي 14 روزه با 75000 اووسيست به دست آمد. براي به دست آوردن اووسيست اسپوروله، 9 گرم از نمونه مدفوع در بيكرومات پتاسيم دو درصد خيسانده شد و در دماي 27 درجه سانتي‌گراد به مدت 72 ساعت انكوبه گرديد. اووسيست‌هاي به دست آمده در معرض غلظت‌هاي يك، دو و پنج درصد عصاره‌هاي آبي يا هيدروالكلي گياه در دماي 25 تا 28 درجه سانتي‌گراد براي 48 ساعت قرار گرفتند. تعداد اووسيست‌هاي اسپوروله و غيراسپوروله در ساعت‌هاي 1، 12، 24 و 48 شمارش شدند. به منظور جلوگيري از هر گونه خطا، آزمايش سه بار تكرار شد. نتايج نشان داد كه در مقايسه با كنترل، عصاره‌ها در همه غلظت‌ها قادر به كاهش تعداد اووسيست‌ها بودند )05/0(p . ميزان اثر مهاري ارتباط مستقيم با زمان داشت و اين مهار به طور مداوم پس از ساعات 12، 24 و 48 افزايش يافته بود. همچنين نتايج نشان داد كه عصاره هيدروالكلي اثر بهتري نسبت به عصاره آبي دارد، با اين حال، مطالعات بيشتري براي نشان دادن اثرات اين عصاره‌ها در مدل‌هاي حيواني مورد نياز است.