مطالعه تأثير قرص تادالافيل بر حجم، ميزان تحرك و غلظت نمونه اسپرم و مدت نعوظ سگ نر

امروزه استفاده از مهاركننده‌هاي فسفودي استراز – 5 (تادالافيل) اولين اقدام دردرمان اختلالات نعوظ دام‌هاي نر به شمار مي‌رود. ولي پيرامون كارايي آن در درمان اختلالات نعوظ سگ نر و تأثير آن بر عملكرد سلول‌هاي اسپرماتوزوئيد مطالعه‌اي در دسترس نيست. در اين مطالعه، به‌منظور بررسي اثر مصرف قرص تادالافيل بر مدت نعوظ و مشخصات مني،20 قلاده سگ از نژادهاي مختلف فراهم شد و نخست با ماساژ با دست از مني آن‌ها نمونه‌گيري به عمل آمد. پس از گذشت 6 تا 10 روز به تمام سگ‌ها 1 قرص تادالافيل (20 ميلي‌گرم شركت فارابي، ايران) خورانيده شد و پس ‌از گذشت30 تا 45 دقيقه دوباره نمونه‌گيري از اسپرم و اندازه‌گيري فشارخون تكرار شد و داده‌ها به‌عنوان گروه تيمار در نظر گرفته شد. مدت نعوظ در هردو گروه و فشارخون بلافاصله پس از اخذ نمونه اسپرم تعيين شد. نمونه‌هاي اسپرم در آزمايشگاه پژوهشگاه رويان با كمك دستگاه CASA تجزيه ‌و تحليل شد؛ نتايج نشان داد مدت نعوظ (در كنترل 5/7 و در درمان شده 75/13 دقيقه) و ويژگي‌هاي اصلي مني مانند حجم (در كنترل ml 75/4 و در درمان شده ml 5/5) و غلظت اسپرم (در كنترل /ml10^6× 231 و دردمان شده /ml10^6×250 سلول) و ميزان تحرك (در كنترل 54/85% و در درمان شده90/92%) پس‌از دريافت دارو بهبود معني‌داري داشت. با اين ‌وجود فشارخون سيستوليك (در كنترل 143 و در درمان شده 155 ميلي‌متر جيوه) و دياستوليك (در كنترل mmHg 76 و در درمان شده mmHg80) كه عامل محدودكننده‌اي محسوب مي‌شود؛ نيز افزايش يافت. از اين مطالعه نتيجه‌گيري شد كه تادالافيل آثار مثبتي بر سلول‌هاي اسپرماتوزوا داشت و از آن در درمان ناتواني در ايجاد نعوظ سگ مي‌توان استفاده كرد.