بيروني بودن منشأ وحي برآيند حقيقت شناسي وحي در علوم عقلي

ازآنجاكه وحي به پيامبران اختصاص داشته است، دست‌يابي به فهم حقيقت وحي براي ديگر انسان‌ها ناممكن است. به نظر مي‌رسد حتي تبيين پيامبران نيز نمي‌تواند تصويري روشن از اين پديده را ارائه دهد و انسان معمولي از حقيقت وحي و عالم اسرارآميز آن جز شبحي ادراك نمي‌كند؛ چرا كه نابيناي مادرزاد نمي‌تواند تصوري از مناظر زيبايي داشته باشد كه ديگران برايش وصف مي‌كنند. بااين‌حال متكلمان و حكيمان از ديرباز تاكنون كوشيده‌اند در قلمرو اصول و قواعد پذيرفته شده كلام و فلسفه، به تبيين حقيقت وحي و فرآيند نزول آن بپردازند. آنان با اذعان به ناتواني از دريافت حقيقت وحي كوشيده‌اند از برخي زواياي پنهان آن پرده بردارند و ويژگي‌هاي وحي را بيان كنند. از ويژگي‌هاي مهمي كه از لابه‌لاي تحليل‌هاي ارائه شده در تبيين ماهيت وحي استفاده مي‌شود، بيروني بودن منشأ وحي است. به اين معنا كه وحي از درون پذيرنده آن سرچشمه نگرفته است. اين ويژگي مي‌تواند بسياري از تحليل‌هاي خاورشناسان از وحي را به چالش بكشد. اين مقاله با تبيين ماهيت وحي در دانش‌هاي كلام و فلسفه، ويژگي‌ بيروني بودن منشأ وحي را نتيجه مي‌گيرد.