نقش استرس‌هاي شغلي در كيفيت زندگي پرستاران

Role of Job Stressors on Quality of Life in Nurses

سابقه و هدف: استرس شغلي يكي از عوامل اساسي در كاهش بهره‌وري در سازمان‌ها و ايجاد عوارض جسمي و رواني در كاركنان است. اين مطالعه به‌منظور بررسي رابطه بين عوامل استرس‌زاي شغلي باكيفيت زندگي پرستاران انجام شد. مواد و روش‌ها: اين مطالعه به صورت مشاهده‌اي با طراحي مقطعي و با رويكرد توصيفي- تحليلي اجرا شد. جامعه آماري شامل تمامي پرستاران مركز آموزشي درماني امام خميني ساري (394 نفر) بود كه از ميان آن‌ها196 نفر (155 خانم و 41 نفر آقا) به روش تصادفي طبقه‌اي انتخاب شدند. براي جمع‌آوري اطلاعات از پرسشنامه‌هاي استرس شغلي پرستاري و كيفيت زندگي سازمان جهاني بهداشت استفاده شد. سپس يافته‌ها با استفاده از نرم‌افزار SPSS20 تجزيه و تحليل شدند. يافته‌ها: 79 درصد از نمره كلي كيفيت زندگي پرستاران توسط عوامل استرس‌زاي شغلي پيش‌بيني مي‌شود. بين متغيرهاي كيفيت زندگي و عوامل استرس‌زاي شغلي رابطه معنادار آماري وجود دارد (001/0=P). همچنين ميانگين نمره كلي كيفيت زندگي در شيفت صبح (77/37) و مطلوب‌تر از ساير شيفت‌ها بود (001/0< P). نتايج مطالعه نشان دادكه با افزايش استرس شغلي،كيفيت زندگي كاهش و با كاهش آن كيفيت زندگي افزايش مي‌يابد. استنتاج: يافته‌ها نشــان داد افزايش استرس شغلي پرستاران بر برخي از ابعاد كيفيت زندگي آنان تأثيـر منفي مي‌گذارد. لذا مي‌بايست مديران بخش پرستاري، با برقراري ارتباط صحيح با پرستاران و حمايت آنان در جهت كاهش نيازهاي فيزيكي و فشارهاي روانشـناختي و نيز مشاركت كاركنان در تصميم‌گيري‌ها در جهت كاهش استرس شغلي عمل نمايند تا سبب افزايش كيفيت كاري و كيفيت زندگي پرستاران شوند.

Background and purpose: Job stress is one of the main factors that reduce productivity in organizations and leads to physical and psychological complications in personnel. This study aimed to investigate the relationship between job stressors and quality of life in nurses. Materials and methods: A descriptive cross-sectional study was performed in all nurses (n=394) working in Sari Imam Khomini Hospital. In this study, 196 individuals (155 females and 41 males) were selected by stratified random sampling. Expanded Nursing Stress Scale (ENSS) and World Health Organization Quality of Life questionnaire were used to collect the data. Statistical analysis was done in SPSS V20. Results: According to findings, 79% of changes in quality of life were predicted by occupational stressors. There was a significant relationship between quality of life variables and job stressors (P =0.001). Also, the total mean score for quality of life was more favourable in morning shifts (37.77, P<0.001). The results showed that high levels of work-related stress would decrease quality of life and its reduction improves quality of life. Conclusion: Job stress in respondents had negative effects on some aspects of their quality of life. Therefore, nurse managers should build appropriate relationships with nurses and support them to reduce their physical needs and psychological pressures. Staff participation in making decisions could also be of great benefit in reducing job stress and improve the quality of life of nurses.