تأثير الحاق گرايي كشورهاي شوراي همكاري خليج فارس بر روابط با ايران

از نظريات مهم در عرصه روابط بين‌الملل نئورئاليسم است كه با توجه به ساختار مادي نظام بين‌الملل به تحليل رفتار كشورها در نظام بين‌الملل مي‌پردازد و موازنه قوا را عامل اصلي در اين تحليل مي‌داند. اما در بين نورئاليست ها استفان والت به نكته‌اي اشاره مي‌كند كه در تقابل با موازنه قوا مي‌باشد. والت براي اولين بار در مجموعه متفكرين نورئاليست عوامل غيرمادي را در تحليل رفتار در قالب تهديد مطرح مي‌كند. از نظر او افزايش قدرت بايد در قالب تهديد متجلي شود و صرف افزايش قدرت به معناي تهديد نيست بلكه تلقي ذهني از تهديد مهم است و رفتار كشوري را در صورت تلقي از تهديد در قالب استراتژي الحاق گرايي تحليل مي‌كند. برخلاف موازنه قوا و اتحاد كشورهاي مختلف براي جلوگيري از تهديد در اين رويكرد كشور هدف به الحاق گرايي يا تكيه به قدرت برتر روي مي‌آورد. در اين پژوهش الحاق گرايي كشورهاي حوزه خليج فارس(شوراي همكاري) را به امريكا به عنوان قدرت برتر فرا منطقه‌اي در برابر تلقي كه از ايران به عنوان تهديد دارند و تأثير اين راهبرد بر روابط دو طرف را مورد بررسي قرار مي‌دهيم.