بررسي نقش ميانجي باورهاي خودكارآمدي در رابطه‌ بين هوش اجتماعي و ابعاد سبك‌هاي يادگيري دانشجويان تحصيلات تكميلي

در دنياي امروز يادگيري فراگيران به مثابه‌ي عنصري اساسي در ارتقاء سطح دانش دانشگاه مطرح شده است. از اين‌رو جهت عملكرد هر چه بهتر در اين مسير، شناخت سبك يادگيري دانشجويان و همچنين عوامل مرتبط با آن بسيار حائز اهميت خواهد بود. لذا هدف پژوهش حاضر بررسي نقش ميانجي باورهاي خودكارآمدي در رابطه‌ي بين هوش اجتماعي و ابعاد سبك‌هاي يادگيري دانشجويان تحصيلات تكميلي مي‌باشد. بدين منظور دانشجويان تحصيلات تكميلي دانشگاه تهران به عنوان جامعه مورد پژوهش انتخاب گرديدند. روش پژوهش كاربردي و نحوه گردآوري داده ­ها، توصيفي – همبستگي به‌ويژه بر پايه مدل‌سازي معادلات ساختاري مي‌باشد. همچنين ابزار گردآوري اطلاعات متشكل از پرسشنامه‌هاي هوش اجتماعي (سيلور، يوسن و داهل، 2001)، سياهه سبك‌هاي يادگيري (كلب، 1985) و باورهاي خودكارآمدي (زاژكوا و همكاران، 2005) بودند. روايي صوري و محتوايي پرسشنامه ­ها با استفاده ازنظر متخصصان تأييد شد و پايايي پرسشنامه‌ها نيز به ترتيب 0/88، 0/84 و 0/82 به دست آمد. در راستاي تجزيه ‌و تحليل اطلاعات از نرم‌افزار آماري SPSS v20 در دو شاخص آمار توصيفي و استنباطي بهره گرفته شد. نتايج اطلاعات به دست آمده از تحليل نتايج نشان داد كه بين هوش اجتماعي با باورهاي خودكارآمدي (0/45=r) و سبك­هاي يادگيري (0/41=r) رابطه مثبت و معني‌داري وجود دارد و همچنين باورهاي خودكارآمدي و سبك‌هاي يادگيري (0/33=r) نيز داراي رابطه مثبت و معني‌داري بودند. همچنين نتايج ضرايب مسير مستقيم استاندارد شده حاكي از آن بود كه هوش اجتماعي 0/80 از تغييرات باورهاي خودكارآمدي و 0/64 از تغييرات سبك‌هاي يادگيري را تبيين مي‌نمايد و باورهاي خودكارآمدي نيز 0/37 از تغييرات سبك­ هاي يادگيري را تبيين مي‌كند.

In today's world, student learning is considered as an essential element in enhancing university knowledge. Therefore, in order to perform better in this direction, it is important to know the students' learning style and its related factors. The purpose of the present study was to investigate the mediating role of self-efficacy beliefs in the relationship between social intelligence and learning styles of graduate students. For this purpose, postgraduate students of Tehran University were selected as the study population. The applied research method and method of data collection is descriptive-correlative, especially based on structural equation modeling. Data gathering tools consisted of social intelligence questionnaires (Silver, Yusen, & Dahl, 2001), learning styles list (Kolb, 1985), and self-efficacy beliefs (Zazkova et al., 2005). The face and content validity of the questionnaires were confirmed by experts and the reliability of the questionnaires was 0.88, 0.84 and 0.82, respectively. SPSS v20 statistical software was used for data analysis in two descriptive and inferential statistics indices. The results of data analysis showed that there is a positive and significant relationship between social intelligence with self-efficacy beliefs (r = 0.45) and learning styles (r = 0.41) as well as self-efficacy beliefs and learning styles (r = 0.33). There was a positive and significant relationship (r = 0). Also, the results of standardized direct path coefficients indicated that social intelligence explained 0.80 of changes in self-efficacy beliefs and 0.64 of changes in learning styles, and self-efficacy beliefs explained 0.37 of changes in learning styles