بررسي ريختگي هاي سازند سروك در يكي از تاقديس هاي نفتي غرب

نمودار هاي قطر سنجي در چاه شماره 018 واقع در يكي از ميدان هاي نفتي غرب نشان مي دهد كه افزايش قطر و ريزش هاي سازند سروك بالايي در بازه هاي عمقي 4100 تا 4180 متري و به طور واضح تر در حد فاصل اعماق 4310 تا 4400 متري رخ داده است. بررسي مقاطع نازك ميكروسكوپي و تفسير رخساره هاي سنگي فلوتستون تا رودستوني و آهك هاي پكستوني نشان مي دهد كه در بخشي از ديواره چاه كه ريزش ها اتفاق افتاده اند، فابريك سنگ ها دانه اي تر هستند و همچنين ميزان تخلخل، توسعه ريز ترك ها و استيلوليت ها، پديده هايي چون دولوميتي شدن، تبلور مجدد و انحلال در اين بازه هاي عمقي افزايش يافته اند. نتايج ما نشان مي دهد كه در اكثر چاه هاي ميدان مورد مطالعه، عمده ريختگي ها در آهك هاي رسي حدفاصل بين بخش چرتي تا شروع عضو احمدي ايجاد شده اند. وجود محتواي مواد آلي زياد و ناخالصي هاي رسي در توالي ياد شده مانع از درجه سنگ شدگي بالا مي شود و در نتيجه استحكام پايين و به تبع آن وجود منافذ پر فشار در فابريك سنگ را باعث مي شود كه اين مورد به شدت مقاومت برشي سنگ را پايين مي آورد و سبب گسترش ريزش ها مي شود. در ميدان مورد مطالعه بين ميزان بروز ريزش ها و مقادير بالاي شاخص شكنندگي ارتباط مستقيم وجود دارد. به علت افزايش قطر چاه ها در راستاي تنش كمينه در طي پديده ريختگي ها و با تحليل نتايج بدست آمده از محاسبه جهات تنش هاي برجاي كمينه در ميدان مورد مطالعه، به احتمال زياد اين افزايش قطر در چاه 18 در راستاي آزيموت هايn140 و n320 رخ داده است.