برآورد ارزش در معرض ريسك و ريزش موردانتظار پرتفوي با استفاده از نظريۀ امكان و الزام فازي

يكي از نگراني‌هاي اصلي سرمايه‌گذاران و مديران مالي، نحوۀ رويارويي با ريسك سرمايه‌گذاري و نوسان‎هاي بازده است؛ از اين رو شناسايي، اندازه‌گيري و مديريت ريسك، از موضوعات مهم در مباحث مالي تلقي مي‌شود. در سال‌هاي اخير، كانون توجه بسياري از شركت‌هاي مالي به معيار ارزش در معرض ريسك و ريزش مورد انتظار براي اندازه‌گيري ريسك پرتفوي است. از جمله مهم‎ترين مشكلات روش‌هاي ارائه شده در اندازه‌گيري ريسك، در نظر نگرفتن عدم قطعيت موجود در داده‌هاي مالي است. به همين دليل در پژوهش پيش رو براي تطابق بيشتر مدل با واقعيت، به برآورد ارزش در معرض ريسك و ريزش موردانتظار پرتفوي با لحاظ عدم ‌قطعيت داده‌ها، پرداخته مي‌شود. در اين رابطه از مفهوم متغير تصادفي فازي و نظريۀ امكان و الزام فازي، به‎منظور پوشش عدم‌قطعيت موجود در داده‌هاي مالي، استفاده شده است. در نظر گرفتن عوامل ريسك به‎صورت متغير تصادفي، اين امكان را براي سرمايه‌گذار فراهم مي‌كند كه با پذيرش سطح خاصي از عدم قطعيت، ميزان ريسك پرتفوي خود را برآورد كند. علاوه‎بر اين در پژوهش پيش رو، كليه برآوردها با دو فرض توزيع نرمال و تي استيودنت انجام شده و نتايج به‎دست آمده از حل مدل با داده‌هاي عددي، نشان‎دهندۀ اين است كه لحاظ توزيع t و نيز عوامل ريسك به‎صورت متغير تصادفي، سبب ايجاد برآوردهاي محافظه‌كارانه‌تري براي دو سنجۀ مد نظر شده است.