پرداخت نانومتري سطوح لنزهاي كروي به وسيله ذرات ساينده شناور در سيال مغناطيسي

پرداخت سطوح به وسيله ذرات ساينده شناور در سيال مغناطيسي، يك روش ماشين كاري غير سنتي يا نوين مي باشد. اصول انجام اين روش، بر رفتار مغناطيسي هيدروديناميكي سيال مغناطيسي بنا شده است. مهم ترين قطعاتي كه به وسيله اين روش تحت فرآيند پرداخت سطح قرار مي گيرند، ساچمه هاي سراميكي و لنزهاي اپتيكي با كاربردهاي نظامي هستند كه بايد تاحد امكان، كيفيت سطح بالايي داشته باشند. هدف اين مقاله، مطالعه پرداخت سطوح لنزهاي كروي به وسيله ذرات ساينده شناور در سيال مغناطيسي و بررسي عوامل موثر بر عملكرد آن، جهت بهينه نمودن فرآيند است.  توسط اين روش، مي توان سطوحي با صافي سطح تا 14 نانومتر ايجاد كرد كه در ماشين كاري هاي سنتي، چنين دقتي قابل حصول نيست. در اين پژوهش، دستگاهي به منظور پرداخت سطوح لنزهاي كروي طراحي و ساخته شد و ميزان اختلاط ذرات ساينده در سيال مغناطيسي، اندازه ذرات ساينده، سرعت دوران كله گي و زمان انجام ماشين كاري، بصورت تجربي و آماري مورد مطالعه قرار گرفته و اثر آن ها بر روي فرآيند بررسي شد. نتايج آماري نشان داد كه افزايش صافي سطح با سرعت دوران ابزار هم زن، ارتباط مستقيم دارد. همچنين افزايش ميزان اختلاط ذرات ساينده با ذرات فرومغناطيس، سبب افزايش حداقل 10 درصدي كيفيت سطح مي گردد. در اين پژوهش، صافي سطح 14 نانومتري براي لنز اپتيكي مورد مطالعه حاصل شد و ملاحظه گرديد با افزايش سرعت كله گي و افزايش مقدار مواد ساينده در سيال مغناطيسي، صافي سطح بهبود مي يابد. در انتها، پارامتر‌هاي مؤثر و معادله رگرسيون حاكم بر فرآيند استخراج گرديد.