حساسيت چشايي تاسماهي ايراني (Acipenser persicus Borodin، ۱۸۹۷) نسبت به طعم شيريني و تلخي

در اين مطالعه ترجيح چشايي بچه تاسماهيان ايراني نسبت به ۴ غلظت ساكارز (۱۰، ۱، ۰/۸ و ۰/۵ %) و ۴ غلظت كلريدكلسيم (۱۰، ۱، ۰/۵ و ۰/۱ %) به كمك آزمون هاي رفتاري مورد شناسايي قرار گرفت. ماهيان مورد استفاده به ۳ گروه وزني كوچك (با ميانگين وزن ۱۰ - ۷ گرم)، متوسط (۲۰ -۱۵ گرم) و بزرگ (۲۸- ۲۳ گرم) تقسيم شدند. نتايج مطبوعيت چشايي داخل و خارج دهاني نشان داد كه اختلاف ميان ۳ گروه وزني معني دار نبود (۰/۰۵ P). هم چنين مشاهده شد كه كلريد كلسيم در هر ۳ گروه وزني برگيرندگي چشايي خارج دهاني تاثير مثبت داشت (۰/۰۵ P). به عبارت ديگر، با افزايش غلظت، شاخص مطبوعيت چشايي خارج دهاني افزايش يافت. بيش ترين ميزان شاخص داخل دهاني در اثر كلريدكلسيم نيز براي گروه وزني كوچك در غلظت ۱ % و براي گروه وزني متوسط و بزرگ در غلظت ۱۰ % به دست آمد. اما، ساكارز اثر منفي در دريافت گرانول ها براي گروه وزني بزرگ و اثر منفي در بلعيدن گرانول ها براي هر ۳ گروه وزني داشته است. بنابراين نتايج، مي توان گفت افزودن ۱- ۰/۵% كلريدكلسيم در جيره غذايي بچه تاسماهيان ايراني مي تواند وضعيت تغذيه را در اين گونه بهبود بخشد.