اثربخشي درمان مبتني بر پذيرش و تعهد بر كاهش استرس ادراك‌شده سالمندان مبتلا به درد مزمن

يكي از بيمارهاي مزمن همراه با سالمندي درد مزمن است. اين نوع درد سبب ايجاد استرس در سالمندان مي‌شود. پژوهشگران به دنبال درمان اين استرس با روش هاي غير دارويي هستند. بنابراين هدف پژوهش حاضر بررسي اثر‌بخشي رويكرد درماني مبتني بر پذيرش و تعهد بصورت گروهي بر كاهش استرس ادراك‌ شده سالمندان مبتلا به درد مزمن بود. اين پژوهش نيمه آزمايشي از نوع پيش‌آزمونپس‌آزمون با گروه كنترل بود. جامعه پژوهش را كليه سالمندان مبتلا به درد مزمن شهر مشهد در سال 1396 تشكيل مي‌دادند. نمونه آماري شامل 24 نفر بود كه با استفاده از نمونه گيري در دسترس و بر اساس ملاك‌هاي ورود به مطالعه انتخاب و به صورت تصادفي در دو گروه آزمايش و كنترل (هر گروه 12 نفر) جايگزين شدند. به منظور سنجش استرس ادراك‌شده از مقياس استرس ادراك شده كوهن و جهت اندازه گيري درد مزمن از پرسشنامه دردهاي مزمن ملزاك و مك گيل استفاده شد. گروه آزمايش تحت درمان گروهي مبتني بر پذيرش و تعهد طي 8 جلسه 90 دقيقه اي قرار گرفت و گروه كنترل، هيچ گونه مداخله درماني دريافت نكرد. جهت تجزيه و تحليل از آزمون تحليل كواريانس تك متغيره استفاده شد. نتايج پژوهش نشان داد نمرات استرس ادراك‌ شده گروه آزمايش به طور معناداري نسبت به گروه كنترل كاهش (P 0/05) يافته است. بنابراين درمان گروهي مبتني بر پذيرش و تعهد در كاهش استرس ادراك‌شده مؤثر بوده است. يافته هاي اين پژوهش ضرورت استفاده از درمان مبتني بر پذيرش و تعهد را براي كاهش استرس ادراك‌شده سالمندان خاطر نشان مي سازد، بنابراين پيشنهاد مي شود در ارائه خدمات روان شناختي براي سالمندان از درمان مبتني بر پذيرش و تعهد استفاده گردد.