مقايسه‌ي كارايي مدل اكولوژيكي مخدوم و فائو براي برآورد توان اكولوژيكي كاربري كشاورزي و مرتع‌داري (مطالعه موردي: حوضه آبخيز آبهار خوزستان)

اين پژوهش با هدف مقايسه ي كارايي مدل اكولوژيكي مخدوم و فائو براي برآورد توان اكولوژيكي كاربري اراضي مرتع داري و كشاورزي در حوضه آبخيز آبهار خوزستان انجام پذيرفته است. پس از جمع آوري اطلاعات مورد نياز در روش مخدوم تجزيه و تحليل، جمع بندي و ارزيابي توان بصورت سيستمي انجام پذيرفت. سپس در روش فائو نيز پس از جمع آوري اطلاعات، بررسي محدوديت ها و سطوح توان هر يك از اجزاء واحد اراضي، نقشه استعدادهاي اراضي ايجاد گرديد. بر اساس روش مخدوم، 23.39 درصد منطقه داراي توان طبقه دو براي كاربري كشاورزي و ميزان 22.17 درصد داراي توان طبقه سه براي همين كاربري و همچنين ميزان 33.03 درصد داراي توان درجه 1 (طبقه 4 مدل) جهت كاربري مرتع داري و 21.41 درصد داراي توان درجه 2 (طبقه 5 مدل) براي كاربري مرتع داري مي باشد. در مدل فائو از كل مساحت منطقه مورد مطالعه به ميزان 11.66 درصد داراي كلاس IV براي زراعت آبي و 11.26 درصد داراي تناسب كلاس IV براي زراعت ديم مي باشد و به ميزان 77.08 درصد توان مناسب براي كاربري مرتع را دارا مي باشند. با جمع بندي كليه اطلاعات بدست آمده و تناسب حاصل دو روش تقريبا حدود 35 درصد اراضي حوضه داراي توان لازم جهت كاربري كشاورزي مي باشد و مابقي آن يعني حدود 65 درصد مساحت كل عرصه جهت كاربري مرتع داري مناسب است. همچنين در روش فائو ميزان اراضي مناسب و داراي توان اكولوژيكي جهت كاربري كشاورزي نسبت به روش تجزيه و تحليل سيستمي مخدوم كمتر است و در عوض به همين ميزان به سطح كاربري مرتع داري افزوده شده است.