ارزيابي عملكرد و پروتئين گلرنگ (Carthamus tinctorius L.) در كشت مخلوط با باقلا (Vicia faba L.) تحت تاثير كودهاي زيستي و شيميايي

كشت مخلوط و كاربرد كودهاي زيستي از راهكارهاي مهم كشاورزي پايدار در جهت كاهش خطر تخريب منابع محيطي و بهبود توليد محصولات زراعي هستند. بر اين اساس، به منظور بررسي اثر كودهاي شيميايي و زيستي بر كشت مخلوط گلرنگ و باقلا، آزمايشي به صورت فاكتوريل در قالب طرح بلوك هاي كامل تصادفي با سه تكرار در دو سال زراعي 1394 و 1395 در مزرعه تحقيقاتي دانشكده كشاورزي دانشگاه تبريز، به اجرا در آمد. فاكتور اول چهار الگوي كاشت شامل كشت خالص گلرنگ و باقلا، كشت مخلوط با نسبت هاي 1:1 و 2:1 به ترتيب باقلا و گلرنگ و فاكتور دوم مصرف كود در چهار سطح شامل عدم كاربرد كود (شاهد)، كاربرد 100 درصد كود شيميايي (اوره+ سوپرفسفات تريپل)، مصرف تلفيقي 30  و60 درصد كود شيميايي بعلاوه كودهاي زيستي (ازتوبارور 1 و فسفات بارور 2) بودند. نتايج نشان داد كه مصرف تلفيقي 60 درصد كود شيميايي و كودهاي زيستي در سيستم كشت مخلوط 1:1، موجب افزايش اجزاي عملكرد گلرنگ و شاخص برداشت پروتئين در هر دو سال شد. بيشترين ميزان روغن و پروتئين دانه نيز به گياهان تغذيه شده با تلفيق كود زيستي بعلاوه 60 درصد كود شيميايي مربوط بود. در كليه تيمارها، نسبت برابري زمين و مجموع ارزش نسبي بالاتر از يك بودند و بيشترين ميزان آنها در سيستم كشت مخلوط 1:1 با مصرف تلفيقي كود زيستي و 60 درصد كود شيميايي حاصل شد. نتايج اين پژوهش نشان داد كه كشت مخلوط و كاربرد تلفيقي كودهاي شيميايي (به ميزان كمتر) و زيستي باعث بهبود رشد و توليد گلرنگ مي شود.