مقايسه جمعيت شته باقلا و دشمنان طبيعي آن و عملكرد در كشت مخلوط باقلا (Vicia faba) و هميشه بهار (Calendula officinalis)

به منظور بررسي اثر كشت مخلوط باقلا و هميشه بهار بر جمعيت شته باقلا، طرح آزمايشي به صورت بلوك كامل تصادفي اجرا شد، هفت تيمار آزمايشي شامل تيمارهاي 100 درصد باقلا، 100 درصد هميشه بهار، 50 درصد هميشه بهار و 50 درصد باقلا، 35 درصد هميشه بهار و 65 درصد باقلا، 35 درصد باقلا و 65 درصد هميشه بهار، 25 درصد هميشه بهار و 75 درصد باقلا و 25 درصد باقلا و 75 درصد هميشه بهار در سه تكرار بود. نتايج نشان داد  كه تراكم پوره هاي شته در الگوهاي كشت مختلف، از 15.4 پوره در كشت 35 درصد هميشه بهار و 65 درصد باقلا، تا 125 پوره در كشت  100 درصد باقلا، نوسان داشت. ميانگين جمعيت حشرات كامل باقلا روي الگوهاي كشت مختلف اختلاف معني داري را نشان داد؛ به طوري كه كشت خالص باقلا بيشترين جمعيت و كشت 50 درصد هميشه بهار و 50 درصد باقلا، كمترين تعداد شته بالغ را داشتند. هم چنين بيشترين تعداد دشمنان طبيعي در كشت هاي رديفي مشاهده شد. يافته هاي اين پژوهش نشان داد كه غناي گونه اي گياهان عامل مهم بر افزايش غناي گونه و فراواني كل حشرات است. بيشترين ميانگين عملكرد دانه در واحد سطح ( 250.2 گرم در متر مربع) در كشت خالص باقلا مشاهده شد. در بين تيمارهاي مخلوط بيشترين عملكرد دانه (234.2 گرم در متر مربع) مربوط به الگوي كشت، 25 درصد هميشه بهار و 75 درصد باقلا بود. بيشترين نسبت برابري زمين (1.32) در تيمار 25 درصد باقلا و 65 درصد هميشه بهار به دست آمد. همچنين نسبت برابري زمين در همه تيمارها بالاتر از يك بود كه نشان مي دهد كشت مخلوط بر كشت خالص برتري دارد.