مقايسه رويكردهاي توسعه پايدار در ايران و ساير كشورها

توسعه فرايند گذار از وضع موجود به وضع مطلوب در عرصه‌‌هاي مختلف فرهنگي، اجتماعي، سياسي و اقتصادي است. موضوع توسعه پايدار در حال حاضر به عنوان يكي از مباحث اساسي در جهان مطرح شده و مفاهيم و موضوعات مرتبط با اين رويكرد به صورت مستمر در حال تكوين و تكامل است. يكي از موارد مهم و قابل توجه مديران و پژوهشگران، كمي كردن ميزان رشد يك كشور در ارتباط با توسعه پايدار است كه معمولا با تدوين شاخص‌‌هاي مختلف محقق مي‌شود. در تحقيق حاضر نيز نتايج بررسي وضعيت توسعه پايدار در ايران به لحاظ شاخص‌‌هاي مورد مطالعه، نشان‌دهنده جايگاه نامناسب ايران در مقايسه با كشورهاي توسعه يافته بالاخص از نظر شاخص‌هاي خوشبختي، شكاف جنسيتي و پايداري محيط‌زيست است. در پايان نقش طبيعت و مردم به عنوان دو بازيگر كليدي توسعه مطرح مي‌شود كه بايد توسط دولت‌‌ها به صورت واقعي و نه صوري و مصلحتي در امر توسعه لحاظ شوند. بنابراين، نهادسازي مدني براي توسعه در ايران راهي براي رهايي از بي‌ساماني‌‌هاي هرج و مرج گونه كنوني كشور پيشنهاد شده است.