ارزيابي قابليت هاي آگروكليمايي استان هاي كرمانشاه، اصفهان از نظر استعداد كشت چغندر قند پاييزه

در اين تحقيق عناصر اقليمي اعم از دما، بارش، روزهاي يخبندان، در ارتباط با كاشت چغندرقنده پاييزه مورد استفاده قرار گرفته است. از آنجايي كه مهمترين پارامتر اقليمي موثر بر كشت چغندرقند دما است، از آمار درجه حرارت هاي روزانه ايستگاه هاي منتخب با طول دوره آماري 10 ساله (1386-1394) براي محاسبه و تحليل هاي آگروكليمايي استفاده شده است. به منظور بررسي آگروكليمايي كشت چغندرقند از روشهاي، ارزيابي پتانسيل گرمايي، انحراف از شرايط بهينه، شاخص درجه روزهاي فعال (GDD) استفاده گرديده است. ارزيابي پتانسيل گرمايي بر اساس آستانه صفر و چهار و 10 درجه سانتيگراد در سطح ايستگاه هاي استان كرمانشاه نشان داد ايستگاه سرپل ذهاب داراي بيشترين واحد حرارتي تجمعي، و ايستگاه كنگاور داراي كمترين واحد حرارتي تجمعي واحد حرارتي هستند. در استان اصفهان ايستگاه خوروبيابانك داراي بيشترين واحد حرارتي تجمعي و ايستگاه خوانسار كمترين واحد حرارتي تجمعي، بر اساس انحراف از شرايط بهينه در استان كرمانشاه ايستگاه سرپل ذهاب داراي كمترين (19/72) بودند و در استان اصفهان ايستگاه خوروبيابانك (21/78) داراي كمترين انحراف از شرايط بهينه بودند. تاريخ كاشت در ايستگاه ها بر اساس دماي پاييزه در نظر گرفته شد، در استان كرمانشاه ايستگاه سرپل ذهاب زود ترين تاريخ برداشت (10 ارديبهشت) در استان اصفهان ايستگاه خوروبيابانك زودترين تاريخ برداشت (18 ارديبهشت) را داشتند. از نظر مناطق مناسب كاشت در استان كرمانشاه مناطق شرق و شمال شرقي در بخش سرپل ذهاب و قصرشيرين مناسب ترين منطقه مشخص شدند در استان اصفهان مناطق شمال، غرب، در بخش خوروبيابانك و كاشان مناسب ترين و مناطق مركزي در ردهاي بعدي قرار گرفتند.