پيش‌بيني تغييرات فضايي – زماني تپه‌هاي ماسه‌اي ناشي از طوفان‌هاي دريايي (مطالعه موردي: سواحل مكران)

در دنياي امروزه از فناوري سنجش ازدور و سامانه اطلاعات جغرافيايي جهت برنامه ريزي و مديريت كارآمد منابع طبيعي، كشاورزي، محيط زيست و مديريت شهري استفاده فراوان مي شود. مدل هاي پيش بيني كاربري و پوشش اراضي براي برنامه ريزي استفاده پايدار از زمين در كشوري مثل ايران كه بهره برداري از زمين با سرعت در حال تغيير است، يك نياز ضروري است؛ كه براي آشكارسازي تغييرات و همچنين پيش بيني تغييرات پوشش اراضي ديد كلي براي مديريت بهتر منابع طبيعي و حفاظت اراضي حاشيه سواحل و اتخاذ تدابير سياست هاي درازمدت بسيار مؤثر است. اين مطالعه باهدف مدل سازي تغييرات و پيش بيني كاربري اراضي براي سال 2035 كه با استفاده از مدل سلول هاي خودكار ماركوف و تصاوير ماهواره لندست در منطقه غرب زرآباد، استان سيستان و بلوچستان(سواحل مكران) انجام شده است. در اين تحقيق، براي پيش بيني از قابليت نرم افزارهاي سنجش ازدور، مدل سلول هاي خودكار ماركوف و تصاوير ماهواره اي لندست 7 و 8 (سنجنده )ETM+ مربوط به سال هاي 1991،2001 و 2014 ميلادي استفاده شده است. خروجي هاي شبيه سازي به صورت آماري با يك روش تركيبي جديد كه بر پايه روش هاي تحليل چندگانه است، ارزيابي گرديد و نتايج مدل پيش بيني نشان داد كه مساحت تپه هاي ماسه اي در سال 2035 به 592.45 كيلومترمربع مي رسد و اين ميزان افزايش مساحت تپه هاي ماسه اي در شرايطي رخ مي دهد كه مديريت صحيح و كارآمد در جهت تثبيت ماسه هاي روان صورت نگيرد. اين ميزان افزايش حاصل از تغيير يافتن 162 كيلومترمربع از مساحت زمين هاي باير (27 درصد) ، 12 كيلومترمربع از پوشش گياهي (2 درصد) و 23 كيلومترمربع از رسوبات رودخانه اي (3.4 درصد) خواهد بود. اين افزايش باعث مي شود كه 6 روستا منطقه موردمطالعه (كرتي، گنجك، سهركي، پيوشك، ونك و كليرك) به شدت با در معرض حركت و جابجايي قرار گرفتن ماسه هاي روان آسيب ببينند.