پهنه‌بندي نواحي حساس به فرسايش آبي در حوضه آبخيز هروي

به منظور حفاظت از منابع خاك و آب بايد نواحي فرسايش پذير حوضه هاي آبخيز شناسايي گردند تا بتوان با برنامه ريزي در قالب طرح هاي حفاظت خاك يا آبخيزداري، از تخريب بيشتر اراضي جلوگيري و فرسايش را كنترل نمود. بر اين اساس، تحقيق حاضر با هدف كلاس بندي و پهنه بندي نواحي حساس به فرسايش آبي در حوضه آبخيز هروي با استفاده از منحني يول استورم انجام شده است. در اين مطالعه، 10 زيرحوضه بر اساس سطوح تغذيه آبراهه ها جدا شد. تغييرات مكاني مشخصه هاي خاك زيرحوضه ها شامل بافت و ميانگين اندازه قطر ذرات به روش قرائت كامل هيدرومتر اندازه گيري گرديد و حداكثر سرعت پتانسيل خروجي زيرحوضه ها نيز بر اساس خصوصيات هر زيرحوضه محاسبه شد. سپس وضعيت فرسايش و رسوب در حوضه ها و زيرحوضه ها با استفاده از منحني يول استورم (بر اساس ميانگين اندازه قطر ذرات رسوب و سرعت پتانسيل خروجي) بررسي و به طور مقايسه اي از لحاظ فرسايش پذيري كلاس بندي شد. نهايتاً نقشه پهنه بندي نواحي حساس به فرسايش آبي منطقه مورد مطالعه به دست آمد. نتايج به دست آمده نشان داد كه قسمت هاي بالادست و كناري حوضه، شامل زيرحوضه شماره 4 (94/8 درصد از اراضي)، فرسايش پذيري خيلي زياد و زيرحوضه هاي شماره 1 و 9 (94/36 درصد از اراضي) فرسايش پذيري زياد دارند. اين نواحي اغلب داراي شيب زياد و فاقد پوشش گياهي يا داراي پوشش گياهي ضعيف (مانند مراتع ضعيف و زراعت ديم) هستند؛ لذا ارائه راهكارهاي مناسب جهت جلوگيري از فرسايش بيشتر در آن ها الزامي است.