تنوع ژنتيكي خط پدري اسب‌هاي ايراني با استفاده از توالي يابي بخشي از كروموزوم Y

عليرغم وجود تنوع بالا در ژنوم ميتوكندريايي و خط مادري، تنوع كمي در كروموزوم Y و خط پدري در اغلب پستانداران، از جمله اسب‌ها وجود دارد. تاكنون مطالعات كمي در زمينه شناسايي تنوع ژنتيكي در كروموزوم Y اسب‌ها در جهان صورت گرفته است. در مطالعه كنوني، از تعداد 53 اسب از شش جمعيت نژادي مختلف در ايران شامل شامل اسب‌هاي موجود در باشگاه هاي سوار كاري شهرستان اردبيل (24 نمونه)، اسب‌هاي بومي شمال غرب (باشگاه ها) (17 نمونه)، اسب‌هاي كردي (15 نمونه)، اسب‌هاي عرب (10 نمونه)، اسب‌هاي دره شوري (10 نمونه) و اسب‌هاي قره‌باغ (5 نمونه) نمونه‌گيري شده و براي شناسايي تنوع در كروموزوم Y قطعه 264 جفت بازي از طريق روش توالي يابي سانگر مورد بررسي قرار گرفتند. نتايج بدست آمده نشان داد كه شش جايگاه متغير در بين توالي‌ها وجود دارد كه منجر به ايجاد نه هاپلوتايپ مختلف مي‌شوند. از بين هاپلوتايپ‌هاي شناسايي شده، هاپلوتايپ دو (H2) با در برگرفتن 15 نمونه، بزرگترين هاپلوتايپ محسوب شد. ميانگين تنوع نوكلئوتيدي و تنوع هاپلوتايپي به ترتيب برابر با 0.0067 و 0.81 برآورد شد. هاپلوتايپ‌هاي يك (H1) و دو (H2) با در برگرفتن پنج نژاد از شش نژاد مورد مطالعه، متنوع‌ترين هاپلوتايپ‌ها بودند. اسب‌هاي عرب و دره‌شوري با فاصله ژنتيكي 0.00327 نزديكترين نژادها و اسب‌هاي نمونه‌گيري شده از باشگاههاي سواركاري اردبيل و قره‌باغ با فاصله ژنتيكي 0.00822 دورترين نژادها نسبت به هم هستند. همچنين مشخص شد كه برخلاف نژاد عرب، نژاد قره‌باغ داراي كمترين قرابت ژنتيكي پدري با اسب‌هاي ايراني مي‌باشد.