بررسي توزيع مكاني برخي از ويژگي‌هاي فيزيكوشيميايي خاك با استفاده از روش‌هاي زمين‌آمار (مطالعه موردي: مسير زابل به زاهدان)

ويژگي‌هاي خاك داراي تغييرات مكاني هستند. شناخت و آگاهي از چگونگي تغييرات مكاني ويژگي­هاي خاك از عوامل مؤثر در مديريت پايدار اراضي است. درك بهتر تأثير عوامل مديريت بر ويژگي­هاي خاك نيازمند كمي كردن غيريكنواختي و تغييرپذيري آن­ها مي­باشد. اين پژوهش با هدف بررسي تغييرات مكاني برخي از ويژگي­هاي خاك از جمله بافت خاك (رس، سيلت، و شن)، كلسيم كربنات (CaCO3)، كربن آلي و شوري خاك با استفاده از روش‌هاي زمين­آماري انجام شد. بدين منظور از منطقه مورد مطالعه تعداد 252 نمونه خاك (از عمق cm 20 0) تهيه و ويژگي­هاي فيزيكي و شيميايي خاك اندازه­گيري شد. پس از نرمال­سازي داده‌ها، نيم­تغير نماي هر يك از ويژگي­هاي موردمطالعه محاسبه و بهترين مدل به آن‌ها برازش داده شد. سپس ويژگي‌هاي موردمطالعه با روش‌هاي مختلف مكان‌يابي كريجينگ معمولي، كريجينگ ساده، كريجينگ گسسته، كوكريجينگ و وزن دهي عكس فاصله و با استفاده از نرم­افزار ArcGIS تخمين زده شدند. دقت تخمين با استفاده از ميانگين خطاي مطلق و مجذور ميانگين مربعات خطا مورد ارزيابي قرار گرفت. نتايج نشان داد كه بهترين مدل براي كربن آلي مدل گوسي و براي بقيه متغيرهاي اندازه­گيري شده مدل نمايي بود. همچنين، روش كوكريجينگ معمولي براي رس، كلسيم كربنات و كربن آلي، روش وزن دهي معكوس فاصله براي سيلت و شوري خاك و روش كريجينگ معمولي براي شن در مقايسه با ساير روش‌هاي به‌كاررفته مناسب­تر بود و تخمين‌هاي دقيق­تري ارائه داد.