اثر سطوح مختلف شوري آب آبياري و فسفر بر برخي خصوصيات خاك و گياه كينوا

يكي از راه‌هاي استفاده و بهره برداري از آب واراضي شور استفاده از ارقام متحمل به شوري مانند گياه كينوا است. مديريت عناصر غذايي مانند فسفر در خاك‌هاي شور مي‌تواند اثرات منفي شوري بر رشد و عملكرد گياهان را كاهش دهد. به‌منظور بررسي تأثير سطوح شوري و فسفر بر برخي ويژگي‌هاي گياه كينوا در شرايط گلخانه‌اي آزمايشي به‌صورت فاكتوريل در قالب طرح كاملاً تصادفي در سه تكرار صورت پذيرفت. تيمارهاي آزمايش شامل شوري آب آبياري در شش سطح: شاهد (0.7)، 3، 6، 9، 12 و ۱۵دسي زيمنس بر متر و فسفر از طريق اضافه كردن به خاك از منبع سوپر فسفات تريپل در چهار سطح، 0، 50، 100، 200 كيلوگرم در هكتار (معادل 0.01، 0.02 و 0.04 گرم فسفر در گلدان) بود. نتايج نشان داد با افزايش شوري آب آبياري تا 15 دسي زيمنس بر متر (معادل شوري نهايي عصاره اشباع خاك 30.44 دسي زيمس بر متر)، ارتفاع گياه 18.65% و طول پانيكول 52.4 درصد كاهش، هدايت الكتريكي عصاره اشباع خاك 218.72 دسي زيمنس بر متر بود و غلظت سديم در گياه 18.5 درصد افزايش يافت. با افزايش فسفر به خاك تا سطح 100 كيلوگرم بر هكتار ارتفاع گياه در مقايسه با شاهد 12.3%، طول پانيكول 8.79% و غلظت فسفر در اندام هوايي گياه 12.5 درصد افزايش يافت. نتيجه حاصل از مقايسه ميانگين اثر متقابل شوري آب آبياري و فسفر بر ارتفاع گياه نشان داد كه در تمام سطوح فسفر، شوري 3 دسي زيمنس بر متر باعث ايجاد بيشترين ارتفاع گياه شد كه در مقايسه با شاهد 15.09 درصد افزايش يافت. افزودن فسفر تا سطح 100 كيلوگرم سوپرفسفات تريپل در هكتار باعث كاهش اثر تنش شوري در گياه شد اما در 200 كيلوگرم اثرات شوري را تشديد كرد و منجر به تشديد كاهش ارتفاع گياه و طول پانيكول شد. بيشترين غلظت فسفر در سطح 100 كيلوگرم در هكتار فسفر و شوري 15 دسي زيمنس بر متر مشاهده شد كه در مقايسه با شاهد 80.92 درصد افزايش يافت. بر اساس نتايج به دست آمده كينوا مي‌تواند انتخاب بسيار مناسبي براي زمين‌هاي شور و كم بازده باشد.