تأثير شش هفته تمرين تناوبي خيلي شديد بر عوامل منتخب آنژيوژنز قلبي در رتهاي مبتلا به آنفاركتوس ميوكارد

آنفاركتوس ميوكارد، مرگ سلولي غيرقابل‌برگشت بخشي از عضله قلب به‌علت فقدان جريان خون است. فرايند مولكولي افزايش چگالي مويرگي در پاسخ به فعاليت و شدت مناسب فعاليت هنوز معلوم نيست؛ بنابراين، اين پژوهش با هدف ارزيابي اثر شش هفته تمرين تناوبي شديد بر بيان ژن‌هاي VEGF و COL18 و نيز گيرنده مشترك آن‌ها (Flt1) انجام شد. تعداد 12 سر رت نر نژاد ويستار 10 هفته‌اي با وزن 250 تا 300 گرم و مبتلابه انفاركتوس ميوكارد، در دو گروه تجربي (60 دقيقه دويدن تناوبي روي تردميل، هر تناوب شامل چهار دقيقه با شدت معادل 9085 درصد VO2max و دو دقيقه بازيافت فعال با شدت معادل 6050 درصد VO2max چهار روز در هفته و به‌مدت شش هفته) و گروه كنترل (بدون مداخله تمرين) قرار گرفتند. بيان ژن‌هاي ذكرشده توسط تكنيك PCR بررسي شد. داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار اس.پي.اس.اس. نسخه 18 (α ≥ 0.05) با روش آماري تي مستقل تجزيه‌وتحليل شدند. يافته‌ها نشان داد كه VEGF ميوكارد گروه HIITبه‌طور معناداري بيشتر از گروه كنترل (0.001 ≥P ) و Flt1 ميوكارد در گروه HIIT نيز به‌طور معناداري بيشتر از گروه كنترل بود (0.001 ≥ P). COL18 ميوكارد در گروه HIIT نسبت به گروه كنترل تغيير معناداري نداشت (0.340 = P). به‌طوركلي، شش هفته تمرين تناوبي شديد باعث افزايش عوامل مؤثر در آنژيوژنز در رت‌هاي نر نژاد ويستار پس از وقوع آنفاركتوس ميوكارد مي‌شود.