اثر دو الگوي تمرين با نسبت روزهاي استراحت به تمرين متفاوت و مصرف مكمل عسل طبيعي بر غلظت اينترلوكين6 سرم و بيان آن در بافت هيپوكمپ موش‌هاي صحرايي نر نابالغ

هدف از انجام پژوهش حاضر، بررسي تأثير دو الگوي تمرين با نسبت روزهاي استراحت به تمرين متفاوت همراه با مصرف عسل طبيعي، بر ميزانIL6  سرم و بيان آن در بافت هيپوكمپ بود. 36 موش صحرايي نر نابالغ در شش گروه كنترل، عسل (10 درصد در آب آشاميدني)، تمرين تناوبي شديد چهارروزه، تمرين تناوبي شديد چهارروزه + عسل، تمرين تناوبي شديد هفت‌روزه و تمرين تناوبي شديد هفت‌روزه + عسل قرار گرفتند. دوره‌هاي تمرين چهارروزه (سه روز تمرين و يك روز استراحت) و هفت‌روزه (شش روز تمرين، يك روز استراحت) تناوبي شديد (1610 متر در دقيقه در هفته اول و 4036 متر در دقيقه در هفته آخر) به‌مدت يك ماه انجام شد. غلظت IL6 سرم در گروه تمرين هفت‌روزه نسبت به گروه كنترل بالاتر بود (P = 0.001). سطوح IL6 سرم در گروه عسل تمرين هفت‌روزه پايين‌تر از گروه تمرين هفت‌روزه بدون مكمل (P = 0.018) بود. بين گروه چهارروزه و گروه كنترل تفاوت معناداري وجود نداشت (P = 0.946). هر دو نوع تمرين‌هاي هفت‌روزه (P = 0.007) و چهارروزه (P = 0.005) موجب بالاتررفتن معنادار بيان ژن IL6 هيپوكمپ شدند؛ اما مصرف مكمل عسل در گروه هفت‌روزه (P = 0.583) و چهارروزه (P = 0.983) موجب تعديل بيان ژن IL6 هيپوكمپ نشد؛ بنابراين، تمرين‌هاي تناوبي شديد بيان ژن IL6 را در هيپوكمپ افزايش مي‌دهند؛ اما دوره‌هاي تمريني طولاني‌تر موجب افزايش سيستميك سايتوكاين‌هاي التهابي مي‌شوند. مصرف عسل اثرهاي مركزي تمرين‌هاي تناوبي شديد را تعديل نمي‌كند؛ بااين‌حال، مي‌تواند التهاب سيستميك را كاهش دهد. همچنين، اثرهاي ضدالتهابي عسل در شرايط غيرتمريني و غيرالتهابي، مشاهده نمي‌شوند.