بررسي اثر وجود پناهگاه بر بقاي لارو وزغ سبز(Bufo variabilis) طي مراحل 30-26 تكويني در حضور گونه اگزوتيك Gambusiaaffinis

زمينه و هدف: ارزيابي جهاني از وضعيت حفاظتي جانوران نشان مي‌‌دهد كه دوزيستان بيشتر از ساير مهره‌داران در معرض خطر مي‌باشند و سرعت كاهش جمعيت آن ها بيشتر از پرندگان و پستانداران است. حضور گونه هاي بيگانه ازطريق شكار تخم و لارو در كاهش جمعيت دوزيستان نقش دارند. در تحقيقات قبلي مشخص شده است كه پناهگاه مي‌تواند به عنوان روشي كارآمد جهت حفاظت از دوزيستان در مقابل گونه‌هاي بيگانه از جمله ماهي گامبوزيا باشد.روش كار: در اين مطالعه، به منظور بررسي اثر پناهگاه بر بقاي لارو وزغ سبز(Bufo variabilis) در حضور گونه بيگانه ماهي گامبوزيا (Gambusia affinis)، اثرات مستقل و متعامل دو فاكتورپناهگاه(شامل سه تيمار فاقد پناهگاه، پناهگاه ساده و پناهگاه پيچيده) و شكارگر(شامل سه تيمار فاقد شكارگر، حضور يك و سه شكارگر) به مدت 10 روز مورد بررسي قرار گرفت. در اين مطالعه بيشترين ميزان بقا در تيمار پناهگاه پيچيده/عدم وجود شكارگر با 10/17±66/96 درصد و پايين‌ترين درصد بقا در تيمار عدم وجود پناهگاه/ وجود سه شكارگر با ميزان صفر درصد ثبت گرديد. نتايج حاصل از آناليز ANOVA نشان داد.يافته ها: به طوركلي هر دو فاكتور تراكم شكارگر و نوع پناهگاه به‌صورت مستقل اثر معناداري بر ميزان بقا دارند، اما اثر تعاملي آن ها معنادار نمي‌باشد. هم چنين با در نظر گرفتن اثر زمان، تراكم شكارگر به‌صورت مستقل اثر معناداري روي ميزان بقا نشان داد، اما اين اثر براي نوع پناهگاه و اثر تعاملي آن با تراكم شكارگر در طول زمان بي‌معنا است.نتيجه گيري: تعداد لاروهاي وزغ سبز در محيط آزمايش با وجود پناهگاه مناسب با افزايش تراكم شكارگر، به‌شدت كاهش مي‌يابد.