ﺗﺎﺛﻴﺮ اﺳﺘﺮس ﺷﻮري ﺑﺮ ميزان رشد، پارامترهاي خون شناسي و بازماندگي بچه ﻣﺎﻫيان شيربت Arabibarbus grypus

زمينه و هدف: ميزان رشد و بازماندگي و مقادير فاكتورهاي خوني مبناي بررسي در شرايط استرس هاي محيطي يا اختلالاتي كه در بدن ماهي ايجاد مي شود، مي باشد. هدف از اين ﺗﺤﻘﻴﻖ ﺑﺮرﺳﻲ ﺗﺎﺛﻴﺮ استرس ﺷﻮري ﻫﺎي ﻣﺨﺘﻠﻒ ( 1 ، 5، 10 و 15 قسمت در هزار) ﺑﺮ پارامترهاي رشد و بقا و شاخص هاي خوني ﻣﺎﻫﻲ شيربت Arabibarbus grypus مي باشد تا شرايط مناسب رشد، بازماندگي و حد تحمل فيزيولوژيك آن به هنگام سازش پذيري در انتقال به آب با شوري هاي مختلف معين گردد. روش كار: بدين منظور، 120 قطعه بچه ماهي شيربت ﺑﺎ ﻃﻮل ﻛﻞ 5±15.0 ﺳﺎﻧﺘﻲ ﻣﺘﺮ و وزن 5±30ﮔﺮم در مخازن 300 ليتري فايبرگلاس در دماي 1.47±25.16 درجه سانتي گراد در 4 تيمار آب شيرين و شوري هاي 5 و10و 15 قسمت در هزار با سه تكرار در ﻳﻚ دوره 30 روزه پرورش يافتند. ماهيان دو بار در روز و به ميزان 3% وزن بدن با غذاي كنسانتره غذادهي شدند. ماهي ها در ابتدا و انتهاي دوره جهت ارزيابي رشد زيست سنجي شدند و در اﻧﺘﻬﺎي دوره آزمايش، فاكتورهاي رشد(درصد افزايش وزن بدن، نرخ رشد ويژه، نرخ رشد روزانه)، بقا و فاكتورهاي خوني(هموگلوبين، هماتوكريت، گلبول قرمز، گلبول سفيد، لنفوسيت، مونوسيت، نوتروفيل و انديس هاي گلبولي) سنجيده ﺷﺪ. يافته ها: طبق نتايج به دست آمده، افزايش شوري سبب كاهش معني دار درصد افزايش وزن بدن، نرخ رشد ويژه، نرخ رشد روزانه و ميزان بقائ گرديد(0.05 p). هم چنين مشاهده گرديد تأثير معني دار بر گلبول قرمز، هماتوكريت و انديس هاي گلبولي نشان نداد اما تعداد نوتروفيل هاي خون افزايش معني دار نشان داد، بيشترين مقدار آن در تيمار با شوري PPT15 به دست آمد. نتيجه گيري: بر اساس نتايج به دست آمده با توجه به كاهش فاكتورهاي رشد و ميزان بقائ با افزايش شوري به خصوص در شوري هاي بالاتر از PPT5 ؛ اگرچه پارامترهاي خوني به علت روند سازش پذيري تحت تاثير قرار نگرفتند اما به نظر مي رسد آب شيرين بهترين تيمار و شوري PPT 5 با كنترل ساير شرايط محيطي، حداكثر شوري قابل تحمل(حد بحراني) آب جهت پرورش اقتصادي ماهي شيربت باشد.