تاثير پيش تيمار اسپرميدين و پلي‌اتيلن گليكول بر جوانه‌زني و برخي فعاليت‌هاي فيزيولوژي و مرفولوژي در گياه گندم دروم (Triticum durum)

به‌منظور بررسي تاثير پيش ‌تيمار اسپرميدين و پلي‌اتيلن‌گليكول بر روي جوانه‌زني و برخي از شاخص‌هاي فيزيولوژي و مورفولوژي در گياه گندم تحت تنش‌ خشكي، يك آزمايش فاكتوريل در قالب بلوك‌هاي كامل تصادفي با 20‌ تيمار و سه‌ تكرار اجرا شد. تيمارهاي آزمايشي شامل پنج سطح اسپرميدين (0، 0.02 ، 0.05، 0.1و 0.15 ميلي‌مولار) و چهار سطح پلي‌اتيلن‌گليكول (0، 2، 4 و 5 بار) بودند. نتايج آزمايشات نشان داد كه كاربرد اسپرميدين باعث افزايش وزن نسبي برگ، سطح برگ، كلروفيل ،كربوهيدرات و فنل كل گرديد. در اين مطالعه با افزايش سطح اسپرميدين از ميزان كاروتنوئيدها و ظرفيت انتي اكسيداني برگ كاسته شد. همچنين بر روي جوانه زني به لحاظ آماري اثر معني داري نداشت. تنش خشكي كه با پلي‌اتيلن‌گليكول مورد ارزيابي قرار گرفت. باعث افزايش ظرفيت آنتي‌اكسيداني، فنل كل وكربوهيدرات گرديد. نتايج نشان داد كه افرايش سطح پلي‌اتيلن‌گليكول منجر به كاهش جوانه‌زني برگ شد. بنابراين با توجه به نتايج فوق بكارگيري اسپرميدين و پلي اتيلن گليكول بعنوان پيش تيمار بذر مي تواند در شرايط تنش برروي شاخص‌هاي فيزيولوژيكي ومورفولوژيكي تاثير قابل توجهي داشته باشد و توان گياه را در شرايط تنش افزايش دهد.