طنز كلامي در آثار نمايشي وودي آلن: رويكردي تحليل گفتماني

اين مقاله كوششي براي شناخت طنز كلامي در آثار وودي آلن است. براي تحقق اين هدف، گروهي از ابزارهاي زباني مانند پيش انگاري، استلزام، استنتاج و نيز بافت كه سبب پيدايش طنز كلامي شده اند، بررسي و تحليل مي شود. پرسش هاي پژوهش عبارتند از: «كدام يك از فنون زباني در شكل گيري طنز كلامي مؤثر بوده اند؟» و «طنز كلامي و كاربرد آن چگونه بوده است؟». وودي آلن كارگردان كمدي و طنزپرداز نام آشناي آمريكاست. طنز و بازيگوشي آلن آميزه اي از نخبگي و معصوميت تجربي خاص خود اوست. آلن به شكلي خلاقانه، تخيل بصري اش را با بوطيقايي گوياي دنيايي از واقعيت ها و معناهاي ناشناخته درهم مي آميزد و عدم امنيت را به نمايش مي گذارد و از آن استفاده مي كند. اين مقاله در چارچوبي زبان شناختي، به بررسي شيوه هاي شكل گيري طنز كلامي و انتقادي آلن مي پردازد. پس از تعريف طنز كلامي و نظريه هاي سه گانه ي موجود، اين مفهوم در حوزه ي معني شناسي و كاربردشناسي بررسي شده است، و در نهايت، پس از تبيين چارچوب هاي نظري، نمايشنامه هاي از اين آب ننوشيد و جاده ي ريور سايد بررسي و تحليل و الگوي غالب در خلق فضاهاي طنز معرفي شده اند.