بررسي فرم، مد و هارموني در قطعه ي پروانه اثر امانوئل مليك- اصلانيان

هدف اصلي اين نوشتار، بررسي عناصر اساسي آهنگسازي نظير فرم، هارموني و مد در قطعه ي پروانه اثر مليك- اصلانيان است. انتخاب اين قطعه از آن روست كه آهنگساز با استفاده از مصالح موسيقي ايراني و متناسب با فضاي مدال آن، دست به تجربياتي نو در هارمونيزه كردن مدهاي ايراني زده است. در مورد مباني نظري موسيقي مليك-اصلانيان، تاكنون پژوهشي ناظر به جنبه هاي تحليلي ارائه نشده است و در مورد پيشينه ي تحقيق تنها مي توان چند مصاحبه و نيز توضيحاتي كلي يافت. پرسش اساسي اين پژوهش بدين قرار است كه «عناصر اساسي آهنگسازي قطعه ي پروانه به خصوص در زمينه ي هارموني چيست؟» به منظور يافتن پاسخ، پژوهش در سه بخش پي گرفته مي شود. از آنجا كه شناخت تم ها و طرح قطعه نخستين گام در تحليل قطعه است، بخش اول پژوهش به تحليل فرم مي پردازد. در بخش دوم، به دليل نوع نگرش قطعه در زمينه ي مدال، به تحليل گوشه ها و مدهاي مورد استفاده در قطعه پرداخته خواهد شد. بخش سوم پژوهش نيز به تحليل هارموني و رابطه ي آن با مدهاي مورد استفاده اختصاص خواهد يافت. در آخر، ضمن طبقه بندي عناصر قطعه، مي توان نتيجه گرفت گزينش چندصدايي همچون آكوردهاي كوارتال بر مبناي ساختار مدال و نت هاي ساختاري قطعه است. البته هارموني تيرس مورد استفاده، خويشاوندي هاي دور را تداعي مي كند.