جستاري بر هستي شناسي مفهوم نمادين خانه در فيلم هاي داريوش مهرجويي

خانه در انديشه هاي هستي شناسانه، مكان احراز هويت و نماد خويشتن انسان است. اين مفهوم به مثابه ي بنياني وجودي بر زمينه اي از تقابل سنت و مدرنيته در فيلم هاي داريوش مهرجويي، حضوري پرمعنا و مرتبط با شخصيت هاي فيلم ها دارد؛ اين ارتباط تا جايي است كه از شيوه ي بازنمايي خانه مي توان به شناخت و تحليلي از شخصيت ها دست يافت. در اين پژوهش كوشش شده است مفهوم خانه در برخي از فيلم هاي مهرجويي براي تبيين شخصيت هاي در حال گذار از سنت به مدرنيته بررسي شود. از آن جايي كه به باور داريوش شايگان، انسان شرقي (ايراني) در برخورد با مدرنيته ي غربي دچار «گسست شخصيتي» و روان پريشي شده است، چهره ي زنان و مردان در تعدادي از فيلم هاي مورد بررسي ساخته ي مهرجويي نيز مرتبط با مفهوم هستي شناسانه ي خانه به نمايش درآمده است. روش تجزيه و تحليل داده ها توصيفي- تحليلي بوده و داده ها با مراجعه به منابع كتابخانه اي و مشاهده ي فيلم ها گردآوري شده است. نتايج پژوهش نشان مي دهند كه شيوه ي نمايش خانه در فيلم هاي مورد بررسي، بازنمايي هويت شخصيت هاي دچار روان پريشي بوده است.