واكاوي جايگاه نماد و نمادپردازي در مراسم آييني- نمايشي «چَمر» (مطالعه ي موردي بر روي قوم كرد در غرب ايران)

پژوهش حاضر با ضرورت بازنمايي و شناساندن يكي از مراسم آييني كهن ايراني، به بررسي مراسم آييني- نمايشي «چمر»، به عنوان مراسمي درآميخته از مجموعه ي رفتارها و تابوهاي مربوط به سوگ پرداخته است. لذا اين پژوهش به صورت مطالعه ي موردي بر پايه ي تحقيقي ميداني بر قوم كرد ساكن در غرب ايران متمركز شده و با روش تحقيق كيفي و استفاده ي توأمان از چندين شيوه از روش مربوطه از قبيل روش تحقيق تاريخي، توصيفي، و تحليل ساختارشناسانه به واكاوي مسأله ي فوق پرداخته است. مسئله اي كه در اين تحقيق مطرح شده است، آن است كه آيا مي توان با رديابي عناصر ساختاري مراسم چمر، به انكشاف مفاهيمي نمادين دست يافت؟ و اگر چنين است اين نمادها چگونه بازتعريف مي شوند؟ بر اين بنيان، پرسش اصلي تحقيق آن است كه رفتارها، حركات و تابوها در اين مراسم، آيا صرفا در حد حركات فيزيكي محدودي متعين اند، يا هر يك با درغلتيدن در مجموعه اي از مفاهيم نمادين، داراي معاني و كاربرد خاص و ويژه اي هستند. نتيجه ي اين پژوهش بر آن اذعان دارد كه نماد و نمادپردازي به مثابه اصلي ترين و اصولي ترين طريق بيان مفاهيم، در اين مراسم جايگاه يگانه اي را از آن خود كرده است، تا با بهره جويي از انگاره هاي معناداري كه براي افراد قبيله داراي معاني همساني است، والاترين انديشه ها و باورهايي كه در كلام درنمي گنجد، در تخيل آدمي برانگيخته گردد.