شناسايي عفونت مايكوپلاسما سينوويه در مرغان مادر گوشتي واكسينه شده

مايكوپلاسما سينوويه يكي از مهمترين عوامل بيماري زاي پرندگان است و خسارت هاي اقتصادي زيادي را به صنعت مرغداري وارد مي كند، اين مطالعه با هدف تشخيص احتمالي آلودگي گله هاي مرغ مادر گوشتي واكسينه شده و نتاج آن ها به سويه هاي وحشي مايكوپلاسما سينوويه و بررسي كارايي واكسن ضد مايكوپلاسما سينوويه در گله هاي مرغ مادر گوشتي انجام شد. به همين منظور در سنين 40 و 60 هفتگي هر نوبت 20 سواپ ناي و 20 نمونه خون از 20 مزرعه مرغ مادر گوشتي واكسينه شده بر ضد مايكوپلاسما سينوويه و نتاج آن ها گرفته شد. تمام گله هاي مورد آزمايش قبل از واكسيناسيون از نظر عدم آلودگي به مايكوپلاسما سينوويه تأييد شده بودند. سواپ ناي به لوله هاي درپوش دار حاوي محيط انتخابي مايكوپلاسما منتقل شده و در دماي 4 درجه سانتي گراد در كم تر از 24 ساعت به آزمايشگاه ارسال شدند. در آزمايشگاه ميزان پادتن ضد مايكوپلاسما سينوويه به 2 روش آزمايش آگلوتيناسيون سريع روي لام و اليزا اندازه گيري شد. نمونه هاي سواپ هاي ناي توسط آزمون (High Resolution Melting) HRM با استفاده از ژن vlhA، به منظور تفريق سويه هاي واكسن و سويه هاي وحشي مورد بررسي قرار گرفتند. نتايج نشان داد واكسيناسيون گله هاي مادر به خوبي توانسته تا سن 40 هفتگي گله ها را از ابتلا به بيماري محافظت و عيار پادتن مناسبي ايجاد نمايد ولي با افزايش سن ميزان محافظت كاهش يافت و يك مزرعه گله ي مادر (5%) در سن 60 هفتگي و نتاج آن آلودگي به مايكوپلاسما سينوويه متمايز از ميكوپلاسما سينوويه به كار رفته در واكسن زنده را نشان دادند. اين مطالعه نشان داد واكسيناسيو ن با واكسن هاي فعلي ضد مايكوپلاسما سينوويه نمي تواند حفاظت كامل در مادران گوشتي در سنين بالا ايجاد نمايد و احتمال انتقال آلودگي به نتاج نيز وجود دارد و گله هاي واكسينه شده بايد به روش هاي مولكولي كنترل و بررسي شوند.