بررسي مقايسه‌اي اثرات ضد باكتريايي عصاره‌هاي الكلي گشنيز و بولاغ اوتي عليه برخي باكتري‌هاي پاتوژن غذازاد

گياهان مي‌توانند به عنوان يك جانشين مناسب داروهاي شيميايي در نظر گرفته شوند، زيرا ممكن است داراي عوارض جانبي كمتري باشند. هدف از اين مطالعه مقايسه‌ي اثرات ضد باكتريايي عصاره‌هاي الكلي گشنيز (Coriandrum sativum) و بولاغ اوتي (Nasturtium officinale) بر روي باكتر هاي اشرشيا كلي (ATCC 43894 O157 H7 E. coli) سالمونلا تيفي موريوم (S. Typhimurium ATCC 13311)، استافيلوكوكوس اورئوس (S. aureus ATCC 6538) و ليستريا منوسايتوژنز (L. monocytogenes ATCC 19118) مي‌باشد. ابتدا عصاره‌هاي متانولي هر دو گياه تهيه شد و تأثير غلظت‌هاي) 100 mg/ml, 50 mg/ml, 25 mg/ml, 12.5 mg/ml, 6.25 mg/ml, 3.12 mg/ml, 1.56 mg/ml, 0.78 mg/ml) از اين عصاره‌ها مورد بررسي قرار گرفت. تمامي آزمايش‌ها با روش انتشار از چاهك و تعيين MIC/MBC بر روي سويه‌هاي استاندارد باكتري‌هاي مذكور انجام پذيرفت. نتايج انتشار چاهك نشان دادند كه استافيلوكوكوس اورئوس و ليستريا منوسايتوژنز حساس‌ترين و اشرشيا كلي و سالمونلا تيفي موريوم مقاوم‌ترين باكتري‌ها به عصاره‌هاي الكلي هر دو گياه بودند. عصاره هر دو گياه داراي كمترين غلظت بازدارندگي معادل µg/ml 6.25 و كمترين غلظت باكتري كشي برابر با µg/ml 12.5 در مقابل باكتري استافيلوكوكوس اورئوس بود. همچنين عصاره متانولي گشنيز بازدارندگي بيشتري را نسبت به عصاره متانولي بولاغ اوتي از خود نشان داد. عصاره‌هاي الكلي گياه گشنيز و گياه بولاغ اوتي بر رشد باكتري‌هاي گرم مثبت (استافيلوكوكوس اورئوس و ليستريا مونوسايتوژنز) تأثير داشت، اما بر روي باكتري‌هاي گرم منفي (سالمونلا تيفي موريوم و اشرشيا كلي) بي تأثير بود. همچنين عصاره متانولي گشنيز اثرات ضد باكتريايي بيشتري را نسبت به عصاره متانولي بولاغ اوتي از خود نشان داد. بعد از استفاده عصاره‌ها در شرايط آزمايشگاهي و حيوانات آزمايشگاهي مي‌توان آنها را در درمان عفونت‌هاي انساني و يا نگه داري مواد غذايي به منظور جلوگيري از رشد برخي از باكتري‌هاي گرم مثبت، نظير استافيلوكوكوس و ليستريا استفاده كرد.