شيوع ژن هاي حدت در اشرشياكلي هاي جدا شده از موارد كلي باسيلوز طيور و عفونت دستگاه ادراري انسان

اشرشياكلي يكي از مهمترين ميكروب‌هاي بيماري‌زا در انسان و پرندگان محسوب مي‌شود. جدايه‌هاي اشرشياكلي بيماريزاي پرندگان (APEC) و اشرشياكلي بيماريزاي دستگاه ادراري (UPEC) قادر به بيماريزايي خارج از محيط روده مي‌باشند. اين جدايه‌ها صفات مشتركي دارند. اين احتمال وجود دارد كه انتقال برخي از خصوصيات مشترك بين ميزبان‌هاي مختلف، در اپيدميولوژي بيماري در انسان و طيور حائز اهميت باشد. در مطالعه حاضر، شيوع 4 ژن وابسته به حدت (sitA، iutA، traT و tsh) در 26 جدايه APEC و 25 ايزوله UPEC جدا شده از موارد باليني مشكوك به عفونت اشرشياكلي در آذربايجان غربي به روش واكنش زنجيره اي پليمراز (PCR) بررسي گرديد. آناليز آماري با استفاده از نرم افزار minitab 15 انجام گرفت. فراواني ژن‌هاي حدت در جدايه‌هاي APEC و UPEC به ترتيب در مورد ژن traT %96.2 و %64، ژن sitA %88.5 و %76، ژن iutA %84.6 و %68، و tsh %61.5 و %16 ميباشد. ژن‌هاي حدت traT و sitA به ترتيب در جدايه‌هاي APEC و UPEC بالاترين فراواني را داشتند. تنوع زيادي از حضور ژنهاي حدت در اين جدايه‌ها مشاهده شد. تركيب iutA-sitA-tsh-traT بيشترين فراواني ژن‌هاي حدت را در بين جدايه‌هاي بيماريزاي پرندگان داشت. در مورد جدايه‌هاي بيماريزا در عفونت ادراري انسان، بالاترين فراواني را تركيب iutA-sitA-traT داشت. اين احتمال وجود دارد كه ژن‌هاي حدت بين طيور و انسان انتقال يابند. ضروري است تا مطالعات بيشتري انجام گيرد و اهميت چنين احتمالاتي را در اپيدميولوژي بيماري در انسان و طيور ارزيابي نمايد.