تحليل قابليت هاي توسعه گردشگري روستايي شهرستان بجنورد

يكي از آفت­هاي توسعه گردشگري روستايي در ايران نداشتن راهبرد و برنامه‌ريزي مبتني بر سنجش قابليت­هاست به نحوي كه به دليل اين ويژگي بسياري از فعاليت­هاي خلق‌الساعه گردشگري روستايي پس از چندي از رونق مي­افتد و زيان­هاي جبران‌ناپذيري به عرضه ‌كنندگان و تقاضا كنندگان سيستم گردشگري روستايي وارد مي­شود. استان خراسان شمالي به دليل مطلوبيت توريستي همه ساله پذيراي تعداد زيادي از گردشگران است كه براي زيارت جاده شمال را انتخاب مي‌كنند و بعد از عبور از آب و هواي مرطوب وارد يك استان با اقليم معتدل و گهگاه خنك در فصل تابستان مي­شوند؛ اما با اين وجود به نظر مي‌رسد كه براي استفاده بهتر و بيشتر از اين فرصت و براي جذب گردشگران برنامه‌ريزي راهبردي صورت نگرفته و بنابراين پتانسيل‌هاي گردشگري روستايي استان و بخصوص شهرستان بجنورد به شكل نسبتاً كامل و مطلوبي در راستاي توسعه گردشگري روستايي قرار نگرفته­اند. هدف اصلي اين مقاله عبارت است از بررسي قابليت­هاي توسعه گردشگري روستايي بجنورد از منظر برنامه­ريزي راهبري با استفاده از شاخص سوآت. سؤال اصلي مقاله اين است كه با توجه به فرصت­ها و تهديدها و نيز قوت­ها و ضعف‌هاي بجنورد در صنعت گردشگري روستايي مناسب­ترين استراتژي براي برنامه ­ريزي راهبري توسعه گردشگري روستايي بجنورد با استفاده از مدل سوآت كدام استراتژي است­؟ نتايج اين مقاله نشان مي‌دهد كه استراتژي تهاجمي مناسب‌ترين راهبرد براي توسعه گردشگري روستايي در شهرستان بجنورد است. روش تحقيق در اين مقاله روش توصيفي و آمار استنباطي است. براي جمع‌آوري داد­ه­هاي از بررسي‌هاي اسنادي و كتابخانه‌اي و ميداني استفاده و براي تجزيه و تحليل يافته‌ها از مدل SWOT­استفاده گرديد. براي اين منظور محيط داخلي­(نقاط قوت و ضعف) و محيط خارجي(فرصت‌ها و تهديدها) منطقه مطالعه گرديد و سپس براي سنجش وزن سنجه‌ها از فرايند تحليل سلسله مراتبي استفاده شد.