مطالعه تطبيقي الگوي تدريس اسلامي و ايراني بر پايه تجارب جهاني (با تاكيد بر نظر دانشجويان علوم انساني تهران)

هدف پژوهش مطالعه تطبيقي الگوي تدريس اسلامي و ايراني پيشنهادي دانشجويان ارشد رشته‌هاي علوم انساني دانشگاه‌هاي تهران بر پايه تجارب جهاني است تا بتوان در نهايت به الگوي تدريس اسلامي و ايراني براي دوره ارشد رشته‌هاي علوم انساني دست يافت. پژوهش كيفي حاضر با استفاده از روش مطالعه تطبيقي و نظريه زمينه‌اي انجام شده است. مشاركت‌كنندگان دانشجويان ارشد شش دانشگاه دولتي تهران به تعداد 120 نفر در سال 1398 هستند كه مورد مصاحبه نيمه ساختاريافته قرار گرفته‌اند. در اين پژوهش نمونه‌گيري نظري (اشباع نظري) صورت گرفته است. جهت تعيين روايي، از نظرخواهي توسط مشاركت‌كنندگان و جهت تعيين پايايي، مصاحبه‌ها به 10 نفر از صاحبنظران تدريس سپرده شد تا مصاحبه‌ها مجدد كدگذاري شوند. يافته‌ها تفاوت‌هايي ميان تدريس در دانشگاه‌هاي ايران، دانشگاه‌هاي مطرح جهان و تدريس بر اساس ارزش‌هاي اسلامي و ايراني را نشان داد. همچنين لازم به ذكر است تفاوت آشكاري ميان الگوي اسلامي و ايراني پيشنهادي دانشجويان علوم انساني دانشگاه‌هاي تهران مشاهده نشد (گرچه تفاوت‌هايي وجود دارد). علاوه بر اين در الگوي اسلامي و ايراني پيشنهادي اين پژوهش 8 مولفه اصلي در بافتي از ارزش‌هاي اسلامي و ايراني وجود دارد كه هر يك داراي زير بخش‌هايي است. در مجموع با توجه به يافته‌هاي پژوهش مي‌توان بيان كرد كه در الگوي اسلامي و ايراني، دانشجويان ارشد بيش از هر چيز در تدريس اساتيد خود به دنبال احترام، انگيزش، ارزش‌مداري، دين‌مداري، حمايت، انسان‌گرايي، تعامل و كاربردي بودن هستند.