رابطه ميان عدالت ادراك شده در تعديل نيروي انساني سازمان با احساس گناه كاركنان

سازمان ها ممكن است به ناچار اقدام به تعديل نيروي انساني نمايند  .همانگونه كه به تعويق‌انداختن يا پرهيز از تعديل نيرو در مواقع ضروري  مي‏تواند تهديدي جدي براي سلامت و بقاي كسب‌وكار باشد، انجام نادرست آن هم  مي تواند ضرر و تبعات منفي براي سازمان  داشته باشد . بنابراين هدف اين پژوهش بررسي ادراك از عدالت در تعديل نيرو و تأثير آن بر تمايل به ترك خدمت كاركنان بازمانده  با در نظر گرفتن متغير ميانجي احساس گناه. مي باشد . از ابزار پرسشنامه و روش توصيفي همبستگي براي انجام پژوهش استفاده شده است . براي تحقق هدف پژوهش، از طريق روش نمونه‌گيري تصادفي ساده و با استفاده از فرمول تعيين حجم نمونه كوكران، به توزيع 342 پرسشنامه در ميان كاركنان باقي‌مانده از تعديل نيرو در يكي از شركت هاي  قطعه سازي خودرو پرداختيم .داده‌هاي حاصل از پرسشنامه را با استفاده از مدل‌سازي معادلات ساختاري (SEM) و با استفاده از نرم‌افزار PLS تجزيه‌وتحليل شده‌اند. يافته‌ها نشان داد ادراك از عدالت در كوچك‌سازي توسط كاركنان باقي‌مانده با احساس گناه آنان رابطه معكوس دارد بدين معنا كه هرچه كاركنان تعديل نيرو را ناعادلانه‌تر درك كنند. احساس گناه بيشتري خواهند داشت و احساس گناه كاركنان موجب ، افزايش تمايل به ترك خدمت انان  مي گردد.