هم افزايي فلسفه و مديريت طرحي براي مديران پيشرو

مقالۀ حاضر كه مي توان آن را نوعي مديريت پژوهي فلسفي تلقي كرد، بر فرضيۀ امكان تعامل فلسفه و مديريت و در نتيجه افزايش توانمندي و كارايي آن ها، مبتني است. بر اساس اين فرضيه، مديريت مي تواند براي تأملات فلسفي، موضوعات جديدي مهيا سازد و فلسفه نيز مي تواند مطالعات مديريتي و سازماني را تنوع و عمق بيشتري بخشد. ادعاي نقش آفريني فلسفه در حوزۀ مديريت، به مطالعات مديريتي و سازماني محدود نيست، بلكه در مقالۀ حاضر بر اين امر تأكيد شده است كه علاوه بر ساحت نظر، مديراني كه از بصيرت هاي فلسفي برخوردارند، در مقام عمل نيز مديران خردمندتر، تاثيرگذارتر و موفق تري خواهند بود. هستي شناسي، معرفت شناسي و اخلاق، سه شاخه از شاخه هاي اصلي فلسفه اند. اين سه شاخه، در پژوهش حاضر به عنوان سه متغير مستقل تعيين شده و تاثير آن ها بر متغير وابستۀ مديريت، مورد بررسي قرار گرفته است. در بحث هستي شناسي سازماني، نشان داده شده كه درك مديران از نحوۀ وجود سازمان تحت مديريت آنان، مي تواند بر تلقي آنان از ماموريت سازماني خود مؤثر باشد. مبحث معرفت شناسي سازماني، به اين نتيجه منتهي شده كه شاخه معرفت شناسي، مي تواند به مديران كمك كند تا فاصله موجود ميان دانش و عمل را پر كنند. مهم ترين نتيجه اي كه در بحث اخلاق سازماني، بر آن تأكيد شده اين است كه مديران، معلمان اخلاق سازمان خود هستند. ارتباط ميان خرد و بلوغ سازماني، آخرين مبحثي است كه در مقالۀ حاضر بدان پرداخته شده است.