تبيين مباني انسان‌شناختي در قرآن كريم و كاربست آن در تحول علوم انساني

هدف: هدف اين مقاله، تدوين راهكارهاي تحول علوم انساني از طريق مطالعۀ هدفمند روي مضامين اصلي انسان‌شناسي قرآني بود. روش: اين تحقيق از نوع كيفي است و به روش تحليل محتواي مضموني و همچنين تحليل عقلاني و استنتاجي انجام شده است. يافته‌ها: در پاسخ به پرسش تحقيق؛ يعني ويژگي‌ها و مضامين اصلي انسان در قرآن، يافته‌هايي شامل طبع دوگانه، ميل به بي‌نهايت، هويت فازي، كل منسجم، شرف ذاتي، سرشت جهت‌دار، لوح مكتوب، رسالت آفرينشي، كنش ممتاز، خرد قدسي، ارادۀ نافذ، آزادي معنوي و نياز به راهنما به دست آمد و مبتني بر آن، دلالتهاي فلسفي برآمده از آن يافته‌ها، استنتاج شد. نتيجه‌گيري: در تحول علوم انساني، استناد و تكيه به انسان‌شناسي قرآني و استفاده از تجارب مفيد جهاني، ضروري است. با الهام از آموزه‌هاي قرآني مي‌توان به ويژگي‌ها و ابعاد خاص و منحصر به فردي نايل شد كه جز در آموزه‌هاي وحياني يافت نمي‌شود. بر اين اساس، دلالتهايي براي كاربست تحول قابل ارائه است كه شامل دلالتهاي فلسفي و مطالعاتي است.